b] Kunstmatige intelligentie, of artificiële intelligentie, is de verzamelnaam voor de studie naar machines die actief en met succes kunnen reageren op prikkels van buiten. Het ideaal is daarbij om tot zelflerende systemen te komen.

Dat ideaal is ver weg.

Aan sommige software is inderdaad de eigenschap toe te schrijven dat die kunstmatig intelligent is. Maar voor verreweg de meeste geldt dat niet, netzomin als de computer in het algemeen; die gewoon een machine is. De klantendatabases waar mevrouw Brouwers naar verwijst zijn dat zeker ook niet; dat zijn enkel verzamelingen data.

Iemand die klantendatabases mijnt, om te kunnen onderscheiden wat de meest lucratieve klanten zijn, kan daarvoor weer wel technieken uit de AI gebruiken.

Zij is een duidelijk slachtoffer van Clarke’s derde wet: ‘Alle voldoende ontwikkelde technologie is niet te onderscheiden van magie’.

Zij grijpt een onderdeeltje uit de informatietechnologie aan om daartegen te fulmineren, en doet dit met argumenten die ze zelf niet begrijpt. Daarbij fouten makend die niet slechts gewoon fout zijn, maar zelfs categorisch fout, zoals ik nu het filosofische begrip ‘category mistake’ maar even vertaal.

Brouwers scheet hoger dan haar kontgat zit.

En daar moet je schrijvers nooit op betrappen.

Edoch, ik ben ook geen specialist in de kunstmatige intelligentie, en daarom gaat een deel van uw betoog me te snel.

Bij a]: Hoezo verwijzen, naar wat verwijzen?
Bij b]: Bedoelt u dat ‘de kunstmatige intelligentie van computers’ een nogal onnozele tautologie is?