Toneelschrijvers en scenaristen maken nogal eens gebruik van een simpele verteltruc. Daar waar een romanschrijver éen personage inzet, doen zij het vaak met twee. Want dan kunnen die twee met elkaar praten. En zo ook het publiek een hele hoop zeggen.
Strips op hun beurt krijgen al gauw vaste ensembles aan personages, met allemaal een unieke eigenschap. Helemaal als zo’n strip een reeks wordt, die een tijd loopt. Dat scheelt een heleboel uitleg per verhaal. En evenzeer blijft het handig om de personages met elkaar te laten praten, en zo het plot vooruit te helpen.
Lucky Luke vormt een uitzondering op deze regel. Maar dat is dan weer een eenzame cowboy, ver weg van huis. Die heeft alleen zijn paard — en het kostte tientallen albums voor dat beest eens een eigen karakter kreeg.
En Franka van Henk Kuijpers heeft dan weer alleen die bulldogpup, die vrijwel nooit iets aan het verhaal toevoegt. Al is er op de achtergrond nog haar blijvende vriendschap met de geheimzinnige woonbootbewoonster Furora, die vaak kleine zaken voor haar regelt; en zo tempo houdt in het verhaal.
Toch begon de reeks Franka ooit als een ensemblestrip, over ‘Het Misdaadmuseum’, waarin zij slechts de secretaresse was.
Sindsdien moet Franka elk album weer nieuwe allianties vormen met andere mensen. En het verhaal verliest altijd vaart als zo’n verbintenis eerst nog moet worden gesloten.
Dit maakt het begrijpelijk dat de maker haar in de meest recente albums ineens een familie heeft gegeven. Zelfs al is dat vreselijk laat in de geschiedenis van de strip. Maar eenmaal zo’n familie bestaat, hoeft daar vervolgens niets meer over te worden uitgelegd. Hun steun spreekt dan bijvoorbeeld vanzelf.
Eerder probeerde Kuijpers om Franka van een permanente partner te voorzien door haar te koppelen aan de kunstdief Rix, codenaam Risico Eén. Een jongeman is dat die uitblinkt in kennis van de modernste techniek — en dan vooral om deze uit te kunnen schakelen.
En het lijkt o zo begrijpelijk dat de maker van de strip dit gedaan heeft. Zelfs al was de consequentie dat een aantrekkelijke jonge man en een knappe jonge vrouw meer willen dan samenwerken alleen — maar voor wie weet dat stripboeken slechts nog gelezen worden door mannen op leeftijd, is ook zo’n keuze niet vreemd. De markt moet bediend.
De fout van Kuijpers in de Franka-albums 14 en 15 was alleen dat deze toonden hoe weinig eigenschappen de heldin van de reeks van zichzelf heeft. Want ze kreeg ineens een vriendje dat in alles beter was, en die interessanter is bovendien, omdat hij zichzelf met misdaad in leven houdt.
Duurde het nog lang voor Henk Kuijpers deze fout beseft heeft.
Tegelijk kon hij haar al evenmin elk avontuur een andere mannelijke partner geven — want weinig lezertjes zullen zo geëmancipeerd zijn dat ze dat voetstoots accepteren.
[ wordt vervolgd ]
Henk Kuijpers, Franka 14: Het Portugese goudschip
48 pagina’s
Big Balloon, 1996
RSS feeds