“Nieuwsmedia functioneren niet binnen een vacuüm, maar geven een bepaald idee van de wereld door, dat die wereld niet hoeft te zijn”, zeg je. Dat is een waarheid als een koe en ik kan er als narrativistisch angehaucht type een even filosofisch antwoord op geven, als: “Het beeld valt nooit en te nimmer samen met de wereld”.

Verder verklaar je: “Veeleer zijn de journalisten die hier de politiek volgen lui, slecht op de hoogte van grote ontwikkelingen, vooringenomen, en te gefocust op dat weinig interessante Binnenhof.”

Ik volg het Binnenhof niet zo, alleen op spannende momenten. Kan allemaal wel wezen. Die luiheid, dat weet ik niet. Het interessantste op en omtrent het Binnenhof lijken mij de onderonsjes, het handjeklap in de achterkamertjes (vooruit maar), het bezegelen van deals op onvermoede plekken. En daar willen ze jou als reporter echt niet graag bij hebben. Daar is men niet gebaat bij publiciteit.

Grote ontwikkelingen:
Europa en ict?

Kijk ook maar eens wat Ton Planken erover denkt.

Ik kom hier overigens op terug, waarschijnlijk deze week.

Is dat ook zo in Nederland?
En zo ja, voor welke media geldt dat dan?
Het lijkt me heel stug dat dat voor ‘de’ media in het algemeen opgaat.
Bovendien: als een medium ons niet bevalt, kunnen we nog altijd wegzappen of ’t abonnement opzeggen.

Verder vond ik het maar een moeizaam lezend stuk, met al zijn lijdende vormen. Typisch Groene-proza.