Uw gebruik van het woord ‘slechts’ in bovenstaande zin doet me reageren. Het is mijn overtuiging dat literatuur bijna steeds raakt aan dezelfde beperkte lijst met thema’s. Al zal ik me niet wagen aan een opsomming van deze lijst, geloof ik dat deze niet enkel beperkt is, maar ook universeel en misschien zelfs tijdloos. Voortvloeiend uit onze menselijke conditie.

Wij lezen keer op keer (min of meer) over hetzelfde omdat wij op een of andere manier die thema’s (waarvan een deel onbewust) willen beroeren, iets dat vaak door het lezen van een verhaal (onbewust) gebeurt. Een soort durcharbeiten.

Het is natuurlijk de manier waarop – de stijl, de woordkeuze, de gebruikte beelden – die ons in eerste instantie het genot van het lezen geeft. De stijl is de boodschapper ook die het mogelijk maakt dat de boodschap aankomt.

Enfin, dat is mijn analyse. Waarom bij U de grote emoties meestal uitblijven is echter een vraag van een andere orde. Aan die analyse zal ik me niet wagen.:)