Met andere woorden, sportiviteit is toch al ver te zoeken dus laten we dan doping ook maar toestaan? En als we de politiek in Nederland vergelijken met die van Sovjet-Unie mogen we over de politiek ook niets zeggen. Zo’n “ach, dat-en-dat is nog veeeeel erger”-redenering heeft niets met inhoud te maken.

Natuurlijk, een matig getalenteerd renner is ook met doping geen toprenner, maar is een toprenner die dankzij doping zijn even getalenteerde collega’s voorblijft dan aanvaardbaar?

Ik ben het met je eens dat sport gezonder is dan drank en pillen, maar je moet wel verschillen maken tussen sport en topsport. Topsport is niet gezond, en al helemaal niet wanneer kinderen de topsporters zijn.

De eerder genoemde vergelijking tussen topsporters en managers gaat niet op. Ten eerste zijn er geen managersspelregels die verbieden dat er iets gesnoven of geslikt wordt, ten tweede is het verband tussen middel en prestatiebevording aanzienlijk duidelijker bij sporters dan bij managers.

En ja, ik ben tegen dopinggebruik. Zonder meer. Dat de bonden soms wel idioot veel doping noemen, is een ander verhaal. Maar ik vind het echt niet kunnen dat zoveel atleten zeggen narcolepsie te hebben, omdat ze dat een middeltje mogen gebruiken dat hun prestaties bevordert. Dat sporters niet alleen verantwoordelijk zijn is een andere zaak. Het vele geld dat ermee verdiend kan worden maakt van velen valsspelers. Ook de toeschouwer is deel van het probleem, omdat die toch een zwaardere Tour wil.

Nogmaals, ik vind dit een belangwekkend onderwerp omdat taboes nu eenmaal altijd het best blootleggen wat hypocriet is in een samenleving, en daarmee niet deugt. Ik constateer. Dat u mij verwijt dat ik dopinggebruikers niet met geheven vinger veroordeel, is niet mijn probleem.

De wereld is rot. Wie carrière wil maken in de politiek kan er maar beter geen geheugen op nahouden. Wie goed verdienen wil, doet dit het snelst zonder geweten. Op die schaal vind ik het gebruik van doping een luttel vergrijp. Ook al omdat er nog geen doping is waar mensen betere sporters van worden dan niet al genetisch was bepaald. De waarde van de middelen voor een prestatie wordt overschat, door het misbaar van de dopingbestrijders. Zonder jarenlange training, een enorm talent, doorzettingsvermogen, timing, en een beetje geluk wordt niemand een topsporter. En zelfs onder topsporters maakt doping alleen nooit het verschil.

Dat er laatst veel misbaar was dat het dopinggebruik in sportscholen zo was gestegen, komt door iets anders.

Zoals iedereen weet die weleens jeugd heeft getraind, zijn de verlokkingen van het uitgaansleven voor bijna iedereen op een gegeven moment te groot. Juist die o zo kwetsbare jeugd, die u zo graag tegen de verlokkingen van doping wilt beschermen, houdt met sporten op om zich met graagte aan drank en pillen te kunnen laven.

In de huidige jeugdcultuur is de acceptatiegraad om pillen te slikken aanmerkelijk groter dan in de onze. Dat zet zich voort in de sportschool, waar gebruikt wordt om sneller resultaat te halen. Dus die nuancering moet ik aanbrengen, er is toch wel degelijk éen stepping stone. Maar opgepompte sportschoolspieren zijn geen topsportspieren, en sportschoollijven zijn geen topsportlijven. Daarvoor missen ze te veel coördinatie en sportspecifiek uithoudingsvermogen. Sommig dopinggebruik is puur recreatief.

En nee, in het peloton ontkennen ze ook niet dat er doping wordt gebruikt, maar het zijn wel *de anderen* die daarvoor worden aangewezen. En ja, belachelijk zware evenementen als de Tour moeten flink aangepast worden, zodat ze inderdaad “schoon” gereden kunnen worden.

Wat die stepping stone betreft, je hebt hier te maken met sporters die niet eens of nog maar net volwassen zijn. Daar moet je extra voorzichtig mee zijn, omdat ze doorgaans meer beïnvloedbaar zijn. Dat geldt overigens ook voor turnstertjes die zo worden afgebeuld dat hun hormoonhuishouding zich nog niet ontwikkelt en voor het gemak waarmee kinderen en jongeren aan alcohol kunnen komen.

Dat jij mijn woorden meteen in het belachelijke trekt moet je zelf weten. Maar eerlijk gezegd vind ik juist de nuance ontbreken in jouw woorden. Door mijn uitspraken in een lijn door te trekken naar de methadonbus en misdaadsynicaten, bijvoorbeeld.

Misschien zou je eens kunnen vertellen welke doping je wel of niet vindt kunnen? Wel cafeine, geen clenbuterol? Wel bloeddoping, geen EPO? Want het enige wat je suggereert is dat het soms wel moet kunnen. Maar waar leg je de grens? Moeten er buiten de sport middelen verboden zijn waarvan de sportbobo’s kunnen besluiten dat ze best kunnen?

Mij staat de religieuze verontwaardiging tegen, die ook u nu hier toont, die domme en gedachtenloze verkettering van het gebruik van doping. Het taboe. Dat is waarom ik het een interessant onderwerp vind om over te loggen. Daarom zult u op dit weblog niet alleen verwijzingen naar die ‘pot belge’ aantreffen, maar ook naar middelen waarvan u waarschijnlijk nooit gedacht had dat het als doping zou kunnen werken. Spijtig dat u dat niet is opgevallen.

Neem alleen al die ‘stepping-stone’ theorie van u hier, dat jonge sporters wel gedwongen zouden zijn te gebruiken. Kennen wij dat argument niet vanouds al uit de dwang van religies ook? Een stap in het café en de hel wenkt? Of uit de bestrijding van drugs? Rook een jointje, en de methadonbus kan zowat aanrukken?

Mij interesseert bovenal wat maatschappijen aanvaardbaar vinden en wat niet.

Onze overheden hebben voor ons besloten dat de fabricage en distributie van verdovende middelen het best door misdaadsyndicaten kan gebeuren. Onze autoriteiten hebben beslist dat op het moment dat u aan wedstrijdsport doet, zij bepalen hoe u zich daarvoor verzorgen mag. Waarbij de normale rechtgang omgedraaid is, en u altijd schuldig bent aan dopingsmisbruik tenzij u regelmatig onder toezicht plassen gaat, en de urine schoon daarna blijkt te zijn.

Mag ik het raar vinden dat hier alleen in absolute termen van goed of fout over te praten schijnt te zijn?

Dat neemt niet weg dat dopegebruik meer regel dan uitzondering is in het profpeloton, terwijl iedereen – Ullrich incluis – blijft doen alsof het puur natuurlijke sport is. En ja, iedereen verdient eraan – de organisatoren, de ploegleiders, de renners. Maar Ullrich heeft ook bakken met geld verdiend door een zogenaamd heroische sport, die alleen tot de onmenselijke prestaties kon komen met behulp van – veel – doping.

Dat iedereen in de wielerwereld hem nu als een baksteen laat vallen is hypocriet – maar in die zin ook gewoon voortzetting van het gebruikelijke gedrag.

Het beeld van de arme Ullrich die zo zijn best gedaan heeft voor de sport en die nu zomaar ten onrechte veroordeeld wordt zonder proces mag best wat nuancering krijgen. Hij heeft dik verdiend in een handel in leugens en bedrog die nog steeds sport genoemd wordt. Dat hij ter behoud van de handel nu wordt uitgekotst is dan het risico van het vak, of dat nu terecht is of niet. Handel is handel, en dat is niet noodzakelijkerwijs op basis van bewijzen.

Maar dank u dat zo voortreffelijk aangeeft hoe fijn het is met het koor mee te schreeuwen ‘kruisigt hem’. Vanwaar uw verontwaardiging, en waar die is op gebaseerd?

Renners die betrapt worden weten allemaal van niets en blijven dat volhouden tot ver nadat hun schuld is bewezen. Dat maakt de positie van renners waarbij het bewijs nog niet is geleverd niet sterker. In die zin hebben renners de huidige situatie mede gecreeerd en hoef je geen medelijden te hebben met een renner die het slachtoffer wordt van een niet-bewezen beschuldiging. Die heeft net zo hard meegewerkt aan de facade van de sportieve strijd.