Je Mickey Mouse-verhaal is niet cynisch genoeg. Tot voor kort hadden de VS geen auteursrecht dat voldeed aan de Berne-conventie, ook al hadden ze zich met die conventie eens verklaard. Dat is opgelost met een wet die in de volksmond inderdaad de Mickey Mouse Protection Act heet, omdat die onder andere tot gevolg had dat Mickey Mouse voorlopig niet in het publiek domein terechtkomt.

Die duurverlenging werd in de VS onder meer verkocht door naar de recente Europese duurverlenging te wijzen (waarbij de duur van ons auteursrecht van Life+50 werd opgerekt naar dat van het land met de langste duur, Duitsland: Life+70).

Nu doet het vreemde geval zich voor dat de Europese duur voor zogeheten “recording rights”, een vorm van naburige rechten waarvan het op zich al absurd is dat ‘ie bestaat, en die daarom steevast leidt tot misverstanden in deze discussie, met de laatste duurverlenging op 50 jaar na de creatiedatum kwam te staan. De Mickey Mouse Act maakte daar voor de VS 95 jaar van. Hoe kan dat een vorm van harmoniseren zijn?

De Europese Commissie wil nu in navolging van ene meneer McCreevy de duur van recording rights verlengen tot 95 jaar na creatie. De reden die McCreevy daarvoor gaf was onder andere dat de E.U. hierdoor zou harmoniseren met de V.S., waar de duur dus al het gevolg was van een harmonisatiepoging met de E.U.

En zo is de hele geschiedenis er een van de slechte krenten uit de wettenpap van andere landen halen, zogenaamd omdat dit tot harmonisatie zou leiden.

Dat feit alleen al maakt de motivatie van de E.C. extreem verdacht, en alleen daarom al zou ik tegen deze directive zijn.

Vervolgens leeft in Europa dan weer het idee het altijd beter te moeten doen dan de VS.

Daarmee verklaar ik dus niets, maar zo is het proces wel verlopen. Overigens ligt die 95 jaar bescherming nog niet vast.

http://www.rebelart.net/diary/?p=621