Op zich vind ik het overigens niet raar dat bijvoorbeeld Bellow zo’n held is voor Wood, omdat Bellow’s generatie de laatste voor wie het geschreven of gesproken woord het belangrijkste massamedium was. Bovendien groeide Bellow op in de crisisjaren, toen boeken de enige betaalbare ontsnappingsmogelijkheid waren.

Die algemene leeshonger, maar ook de taligheid, en de taalgevoeligheid, is afgenomen sinds de komst van de TV, zo beweert bijvoorbeeld Gore Vidal [donderdag op boeklog]. Het hoogtepunt is geweest.

Vond ik ook een minpuntje aan ‘How fiction works’: een gebrek aan voorbeelden van jonge honden die het volgens Wood wél in zich hebben. Al die ouderdomsdekens nu: Roth, Bellow, Updike… Die grappenmaker van een William Marx lijkt nog gelijk te krijgen ook.

[Mijn eigen recensie volgt volgende week.]