In Nijmegen was er een professor (hij zit er vast nog) die elk jaar een nieuw boek uitbracht. Dat was steevast door zijn studenten geschreven, en steevast hielden die hun mond. Maar iedereen wist ervan.

Hoogleraren en docenten hebben blijkbaar kopieerstrategieën die het makkelijker maken om hoogleraar en docent te worden (en te blijven), en verlangen dat hun studenten dezelfde strategieën leren hanteren. Het “plagiaatprobleem” in een notendop.

En het “plagiaatprobleem” past ook heel lekker in de voortkabbelende narrative over “die studentjes” die van “onze belastingcenten” “de hele dag in de kroeg hangen”, dus is er weinig incentive om eens te kijken of er wel echt een probleem is, en wat dat probleem dan is.

Donna Wentworth heeft eens een mooi stukje over plagiaat geschreven.

Met wat precies de vooruitgang bepaalt, ligt het ingewikkelder. Behalve dan dat acceptatie van nieuwe technologieën — in de breedste zin des woords — want daar komt vooruitgang meestal op neer — breed gedragen moet worden, en dus kopieergedrag impliceert.

Maar enfin, eamelje.net is een publiek kladblok. Niet al mijn gedachten zijn het waard om genoteerd te worden. Wat niet wegneemt dat hier misschien toch ook een kiem voor iets beters is gegroeid. Dank.

Meer algemeen: Is kopieergedrag, of zo u wilt imiteergedrag, niet tevens de strategie waarmee zowat elke vorm van vooruitgang is gevoed? Nog even afgezien van de wat merkwaardige implicatie van uw stuk dat zelfstandig nadenken kopieergedrag uitsluit.

Wel fijn, even zo’n irritatie uwerzijds op de maandagochtend.