Nietzsche misschien? Zijn fragmentarische stijl leent zich wel voor een wekelijks regime. De wens om Nietzsche te herlezen weerklonk een paar jaar geleden op dit weblog.

Nietzsche is geprobeerd, en om verschillende redenen zo tegengevallen dat ik daar voorlopig niet veel in zie. Schopenhauer’s integrale Parergo und Paralipomena moeten altijd wel nog.

Maar ook dat is eerder om het divertissement dan de filosofie. Er bestaat betrekkelijk weinig filosofie die ik herlezen of lezen wil om de daarin geformuleerde ideeën. Heel pure klassiekers misschien, zoals Spinoza’s Ethica.

Rabelais heb ik betrekkelijk recent gelezen, er was in 1998/1999 een toen nieuwe vertaling uit. Inmiddels is er weer een andere editie zag ik.

Voor Dante zou ik willen wachten op de Clive James vertaling, om die erbij te kunnen hebben. Eigenlijk had Gombrowicz ook niet in éen, maar liefste twee of drie vertalingen gelezen moeten worden. Als het origineel onbereikbaar is, dan toch maar door verschillende filters gekeken.

Enfin. Ideeën genoeg tot ver in dit decennium.

Voor de rest alles wat cultureel correct is, maar o zo dik. Joyce, Dante, Cervantes, Rabelais. Homerus, voor mijn part.

In het iets lichtere genre: Döblin, een dikke Conrad, een dikke Murdoch.

Het meest zou ik voor eender welk filosofisch hoofdwerk een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Ik heb het gevoel ooit de persoonlijke confrontatie met Kant te moeten aangaan. Maar die is niet lekker leesbaar. Nietzsche misschien? Zijn fragmentarische stijl leent zich wel voor een wekelijks regime. De wens om Nietzsche te herlezen weerklonk een paar jaar geleden op dit weblog.

Voor de rest is het vooral dikke non-fictie waar ik tegenop zie. Het gevoel dat elke fatsoenlijke romanlezer toch eens Auberbach (Mimesis) of Doody (The true story of the novel) moet hebben gelezen. Vooral dat laatste boek is gruwelijk dik en technisch, met veel verwijzingen naar auteurs, vaak Romeins of Grieks, meestal pre-1900, waar ik niets van heb gelezen. Maar u bent geen romanlezer.

Ik hoor het wel.

Rebecca West moet zeker. Haar werk bezit ook ik overigens niet.

En At Swim-to-birds moet zeker, ook al om daar de vertaling van Bob den Uyl naast te leggen.

Voor de rest sta ik open voor suggesties. Behalve dan dat we nog samen een dikke Bellow zouden doen.

De droge opsomming hier over Gombrowicz Diary is vooral om mijn gedachten voor het uiteindelijke boeklogje helderder te krijgen. De biografie staat volgens mij niet los van de inhoud. En bij de inhoud heb ik toch de vraag of wat ooit oprecht was uiteindelijk niet pose werd. Zoals dat hij zijn kritiek op het verblijf in Duitsland ineens verdedigt met het argument dat een schrijver kwetsen móet.

Céline laat ik even passeren. De Voyage las ik al. In herlezen even geen zin. Staat Rebecca West nog op de shortlist? Dan haal ik haar reisverhalen in huis.