[…] Nanne Tepper heeft nu al zo lang gezwegen na de uitgave van dit boek, dat ik ertoe neig de teleurstelling van de hoofdpersoon aan die van de schrijver gelijk te stellen. Dit was het dus. Meer moeten we van Tepper niet verwachten. […]
Criticus Jeroen Vullings hield een bliksemenquête onder de Twitteraars die hem volgen. Wat waren volgens hen de beste vijf Nederlandse romans?
Enfin, ik ben nieuw op dat schoolplein. En stuur braaf mijn lijstje op. Onder het voorbehoud dat een roman een boek is waar iets niet aan deugt.
En natuurlijk is mijn lijstje vreemd. Alleen al omdat ik morgen weer wat anders vind. En het boek van Esther Jansma heette later ineens een dichtbundel in een verzameld werk. De Den Uyl is een verzameling verhalen die alleen hijzelf een autobiografische roman heeft genoemd. De Tepper is een novelle.
Maar, deze boeken kunnen goed nogmaals gelezen worden. En dat mankeert er bij de boeken uit de gebruikelijke canon nogal eens aan. Als daarop niet al volkomen overschatte boeken prijken; die in hun tijd misschien iets te zeggen hebben, maar inmiddels verouderd zijn.
Dus schreef ik Vullings ook nog dat een top3 van de meest overschatte romans geen verkeerd idee zou zijn. Maar, dit bleek dom van mij te zijn. Natuurlijk is een publieksenquête naar de beste roman, direct al een goede weergave van wat ik sterk overschatte boeken vond. Toegegeven, die Grunberg las ik nog niet; maar gezien mijn oordeel over een andere roman van hem komt dat er evenmin nog van.
Vullings eindlijst is:
Wat ook nog eens aantoont dat jongeren Twitter inderdaad met reden een medium voor oude zakken vinden.
Dood en gecremeerd inmiddels ook al, Nanne Tepper. Een schrijver waar ik graag meer van gelezen had; alleen kwam dat meer maar nooit. En bij schrijvers hoop je dan altijd dat ze leuk iets anders zijn gaan doen. Terwijl dat toch zelden zo is.
Zoals ik op boeklog schreef in 2007:
Nanne Tepper heeft nu al zo lang gezwegen na de uitgave van dit boek, dat ik ertoe neig de teleurstelling van de hoofdpersoon aan die van de schrijver gelijk te stellen. Dit was het dus. Meer moeten we van Tepper niet verwachten. Eén veelbelovend debuut gaf hij ons, een later gepubliceerde novelle die eigenlijk eerder geschreven was, en deze tweede roman.
[…] Bij geen enkele schrijver voor of na hem heb ik ooit zo sterk het gevoel gehad dat hij mij als het ware vertegenwoordigde.
Alleen daarom al kwam het bericht vorige week van zijn zelfgekozen dood als een schok.
Vanzelfsprekend is al dit niet meer dan interpretatie. Maar schrijver en lezer maken nog altijd samen het boek. En bij zijn debuut viel op dat ik zo veel aan achtergrond en andere aankleding kende. Vooral in wat hij niet beschreef.
Daarbij gaat het natuurlijk om de decors, en de sfeer van een tijd. De roman en de verhalen daarin zijn verder Teppers’ eigen schepping. Ook al heeft hij daarbij behoorlijk wat elementen bij de groten gebietst. […]
Thans online, het portret van Nanne Tepper dat Igor WIjnker schreef voor VN. Typisch zo’n stuk waarvan je verbaasd opmerkt: ze kunnen het dus wel, die Nederlandse journalisten. Mits ze maar de ruimte krijgen.
Al geldt ook, als immer bij een geslaagd profiel: jammer wel dat er eerst iemand voor dood moest gaan.
VN verwijst verder naar dit radio-interview uit 2003; dat ik indertijd beluisterd heb — omdat me vooral de muziekkeuze bijbleef. Ik vond dat wel grappig toen, dat flirten met de zelfmoord.
[…] Verder was ik het overigens opvallend vaak met Nanne Tepper eens. Zo vaak kwamen onze oordelen over Nederlanders schrijvers overeen zelfs dat De kunst is mijn slagveld alleen daarom al heerlijk om te lezen was — want Tepper’s opinies waren altijd spottend verwoord. Van al die krabbelaars, op Arnon Grunberg na, werd op zijn minst de naam vervormd.
Alleen heb ik ook moeite met deze verzameling brieven. […]
[…] Tepper’s onvermogen om nog eens een derde roman te schrijven, na het succesvolle debuut, een terloopse novelle, en een onleesbaar slecht tweede boek, tekent uiteindelijk dat schrijverschap alleen het meest. Helaas. Naast al die hoogdravendheid in zijn essays, en die brieven aan intimi, staat er ook dat steeds langer durende zwijgen; dat uiteindelijk een eeuwig zwijgen zou worden. […]
Bliuw op ’e hichte fan eamelje.net, troch in abonnemint op ’e RSS feeds.
© 2001–2019 eamelje.net. Alle rjochten foarbehâlden. Lês fral ek boeklog
Design primarily based on work by 
