Olumpische Speule
“Mart Steeds” stond er ooit als commentaar op de Bescheurkalender. Ook decennia geleden al was Mart Smeets zo vanzelfsprekend op televisie aanwezig tijdens de zomer dat daar flauwe naamgrapjes over te maken waren.
Maar waar ik tijdens de Tour de France nog weleens de moeite nam zijn talkshow op de late avond te bekijken, blijft dat er nu bij. Het programma is eenvoudigweg niets. Veel verder dan het kietelen van de allerprimitiefste nationale sentimenten komt het niet.
Hoera, we hebben er weer éen.
Smeets presenteert te zeer op routine. En sporters moeten gewoon sporten. Niet praten, laat staan antwoord geven op totaal onbeduidende vragen.
Mij wordt bovendien de hele tijd informatie onthouden, dat is ook al zoiets. Niet alleen de overmaat aan sport leidt tot verregaande oppervlakkigheid bij de verslaggevers. Die mikken ook overduidelijk op het leuke verhaal; de fijne human interest van het familielid dat roodverbrand op de tribune zo hartstochtelijk meeleeft.
Ik wil feiten hebben, en rechtstreekse beelden die er toe doen. Het ontbreekt me aan de tijd die via radio, televisie, teletekst en Internet de hele tijd zelf maar op te zoeken.
Vlak voor de Spelen maakte de dopingautoriteiten bekend nu ook het gebruik van het verboden groeihormoon HGH te kunnen aantonen. Dat kwam uitgebreid in beeld. Totaal onderbelicht bleef in de media dat er een test wordt ingezet die hooguit kan aantonen wat er tijdens de laatste achtenveertig uur gebeurd is. Terwijl er al een betere testmethode voorhanden blijkt te zijn.
Zo’n zelfde gevoel heb ik de hele tijd bij de uitzendingen die de Nederlandse omroepen aan Athene wijden. Er speelt zich daar van alles af, en mij wordt maar een merkwaardig beperkt beeld voorgeschoteld, met keuzes die me eigenlijk niet aanstaan.
Ondertussen kunnen de Britse kijkers naar digitale televisie vrijwel steeds uit vier extra kanalen met sport kiezen, naast de hoofduitzending. Gezien de innovatieve kracht van het Nederlandse omroepbestel wordt dat hier vast ook wel eens mogelijk, in 2012.
Trainer-coach Henk Kraaijenhof noemde de Olympische Spelen al eens een kruising tussen Disneyworld en McDonalds. Met sporters als excuus voor te veel platte commercie.
Ik vond dat ooit overdreven.
[x]#742 fan donderdag 26 augustus 2004 @ 13:09:31
