Sporen
Ik nam het fietspad dwars door de wijk, in plaats van de schoongeveegde rondweg. Met het idee dat alles nu wel begaanbaar zou zijn. Maar helaas. Dit betekende dat mijn achterwiel regelmatig probeerde mijn voorwiel in te halen. Die brak uit als ik iets te veel kracht zette waar de sneeuw al te glad geworden was.
En toch, wonderbaarlijk genoeg bleef ik met enige moeite steeds op de been, zonder zelfs maar een voet op de grond te hoeven zetten. Inwendig trots dat mijn hele lijf zo goed meehielp bij het sturen, en tegelijkertijd wetend dat alle ploeteren niet had gehoeven.
Terug van het winkelcentrum naar huis reed ik wel die paar meter extra buitenom. En ook al lag de sneeuw dan nog kniehoog op de stoep, het wegdek was wel schoon en siste onder mijn banden.
[x]#1112 fan zaterdag 5 maart 2005 @ 21:02:53
