De angst voor kwetsbaarheid

Op de dag dat Samir A. zeven jaar tegen zich hoort eisen, zendt het TV-journaal bewegende beelden van hem uit. Weliswaar worden daarin zijn gezicht onherkenbaar gemaakt, zijn kleding en houding vertellen ook veel. Ik heb zoiets nog niet eerder meegemaakt.

Maar als ik zijn zaak lees, heeft het Openbaar ministerie niet zo heel veel om deze media-exposure te rechtvaardigen. Er zijn bij een huiszoeking wapens gevonden, dat is nog het meest concrete. Verder zijn er “contacten” geweest, is er mogelijk een verband met Hofstadgroep dat moeilijk te bewijzen zal zijn, en waren er wellicht plannen voor aanslagen of andere terreur.

Maar plannen maken, is niet hetzelfde als de daad voltrekken. En volgens mij is de wet nog altijd zo dat niemand op enkel voornemens veroordeeld kan worden.

Tenzij.

Tenzij dit een showproces is. Waarin een voorbeeld gesteld zal worden. En waarin de media mee moeten helpen te suggereren dat Justitie daadkrachtig is.

Uitspraak volgt waarschijnlijk over veertien dagen. Zo schreef ik het indertijd als rechtbankverslaggever altijd op. Maar de symbolische waarde van die uitspraak zal groter zijn dan de betekenis van die enkele verdwaalde Islamist Samir A.. Want, gaat ook de rechterlijke macht mee in de paniekzaaierij?


[x]#1145 fan woensdag 23 maart 2005 @ 17:02:00


© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden

2 kommentaren

stoethaspel  op 23 maart 2005 @ 18:13:15

Moskeefikker krijgt 3 jaar

De rechtbank in Roermond heeft een 24–jarige jongeman uit Venlo veroordeeld tot drie jaar cel waarvan een jaar voorwaardelijk voor het treffen van voorbereidingen om de moskee in Venray in brand te steken. Hij heeft dus niet, zoals een onlangs veroordeelde minderjarige scholier daadwerkelijk brandgesticht, maar slechts het voornemen bekend gemaakt de moskee plat te gaan leggen. En daarnaast voorbereidingen getroffen om dit te doen. Onlangs werd de 17-jarige Martijn H. slechts bestraft met een paar uur schoffelen voor het in de brand steken van bouwmateriaal naast een moskee.

http://nieuws.geenstijl.nl/archives/2005/03/moskeebrandstic.html

De laatste keer dat ik over rechtspraak nadacht moest je ook nog daadwerkelijk iets gedaan hebben om veroordeeld te kunnen worden, tegenwoordig niet meer blijkbaar.

Paniekzaaierij zal er voorlopig, en waarschijnlijk in iedere denkbare kring, nog wel even blijven. De ene groep is bang voor de andere, het ene individue wijst naar de ander als de oorzaak van alle ellende.

Er bestaat geen ‘hoestdrankje’ op basis van valeriaan of sint-janskruid geloof ik, om deze angst adequaat tegen te gaan. Zou het, zoals veel oude mensen zeggen, gewoon tijd kosten om de psychische wonden te helen?