L-B-L
Wat maakt Luik-Bastenaken-Luik dan tot de mooiste klassieker, voor mij?
Allereerst is er het parcours; die lange lus door de Ardennen met zijn vele geniepige hellingen. Lang zijn ze nooit die beklimmingen, hoogstens een kilometer of vier. Maar geen meter daarvan gaat gelijkmatig omhoog. Bovendien zijn de afdalingen dan weer veel te kort om van de inspanningen te herstellen.
Daarnaast is er de geschiedenis; de wedstrijd wordt sinds 1892 verreden. Bovendien kunnen tegenwoordig ook wielertoeristen de tocht rijden op een dag. Dit jaar is dat op 23 juli. Als velen de laatste hellingen te voet zullen beklimmen, in plaats van op de fiets.
En, ik ken het parcours. Van iedere bocht weet ik wat er op volgt.
Tijdens de wedstrijd van vandaag speelde die parcourskennis ook mee bij de coureurs. Op 53 kilometer van de finish ontsnapten de hardrijders Voigt en Vinokoerov. Kort daarvoor was het peloton al behoorlijk geschift, en was van vele kopmannen duidelijk wat ze vandaag waard waren. Want, geen ploeg had alleen de controle.
De twee hardrijders op kop mochten ver uitlopen, tot meer dan een minuut. Omdat de renners achter hen wisten: op de hellingen kunnen we die achterstand misschien wel in éen keer tenietdoen.
Helaas bleven de achtervolgers daarom te lang wachten.
Uiteindelijk kwam Michael Boogerd nog als beste van hen terug, tot twaalf seconden achterstand, op de finish. Maar toen was het al te een tijd duidelijk dat de twee hardrijders vooraan onderling zouden beslissen wie won. Uiteindelijk was dat Vinokoerov.
Heel spannend was dat niet. Net als dat het hele klassieke seizoen wat tegenviel aan spanning.
[x]#1197 fan zondag 24 april 2005 @ 19:43:28
Ruben op 26 april 2005 @ 18:24:12
De laatste kilometer, die maakt dat Luik-Bastenaken-Luik een prachtige klassieker is.