Als de sirene gaat
Toen een jaar geleden op de eerste maandag van oktober de alarmsirenes werden getest, stond ik buiten bij het crematorium in Groningen. Wachtend om naar binnen te mogen, zodat ik een oude vriend de laatste eer kon bewijzen.
Dat oude vriend is overigens wel een merkwaardige uitdrukking hier. Hij was pas zevenendertig. En de dood kwam zo onverwacht dat zijn nabestaanden stom verdoofd die laatste plechtigheid goeddeels aan professionals hadden overgelaten.
Nu werken professionals op routine met vaststaande draaiboeken, die nogal weinig ruimte bieden. En ik herinner me nog goed kwaad te zijn geweest over de fabrieksmatige kant van die hele crematie.
Het is ook zo veel makkelijker om onbestemde woede te richten op iets concreets, dan die kolk aan emoties in je rond te laten woelen.
Maar sindsdien heeft de maandelijkse test van de sirene’s dus een extra lading gekregen. In plaats van een alarm hoor ik even een klaagzang aanslaan. Zoals vroeger in de dierentuinen alle wolven meehuilden met de BB-sirenes, om die grote verre soortgenoot een groet te brengen.
Een jaar dood alweer. Verdomme.
[x]#2083 fan maandag 2 oktober 2006 @ 13:01:58
Margreeth op 2 oktober 2006 @ 23:36:23
Toch een linkje: http://lyrics4.us/acda-en-de-munnik/kees
Liedje is misschien wel toepasselijk. Anyway. Sterkte. \
Vreemd toch, dat je zulke dagelijkse dingen ineens met iets anders gaat associeren.
(Kwam hier via Sargasso’s battle of the blogs: gefeliciteerd met je kroontje. ;))