it is dochs oars, sûnt 2001

[…] sentimenteel werd hij eigenlijk nooit, op de laatste pagina’s van het boek na. Als hij – zoals in een 19e-eeuwse roman – vertelt wat er van de mensen werd die de pagina’s daarvoor bevolkten. Zo leuk waren die jaren vijftig nu ook weer niet, met een moeder die niet koken kon, een vader die er nooit was, en een school die alleen maar verveelde. En perfect of hoogbegaafd was dat jongetje Bryson zeker ook niet.

Alleen levert ellende bij hem altijd wel weer hilarische passages op […]

boeklog 581