Helsen | 7


click image to play. 1.55 minutes

Mooi aan ‘Vrienden van de poëzie’ is dat het Wim Helsen vaak lukt om regels die ik al heel lang ken toch nog als nieuw te laten glanzen. Enkel door de manier waarop hij ze voorleest.

Neem nu de gedichten van Nijhoff, waarvan ik er heel wat vrijwel geheel uit mijn hoofd ken. Herlees ik die zelf, sluipt daar altijd weer dezelfde overbekende dreun in. Dus lees ik ze niet, terwijl ik toch veel van die poëzie houd. Soms is het gewoon nodig dat een ander ze even op zijn manier afstoft.


[x]#2596 fan zondag 18 maart 2007 @ 20:49:42

besibbe op eamelje.net [de nijste 10, maksimaal]:

  • Nijhoff04/2009
  • Gedichtendag 200901/2009
  • Een stoet van beelden zag ik langs mij gaan  Martinus Nijhoff01/2009
  • Overwegingen | 082608/2008
  • ’t zijn woorden waar eenmaal een verre wanhoop in is vastgelegd02/2008
  • Gedichtendag 200801/2008
  • Televisiejaar 200712/2007
  • Vrienden van…12/2007
  • Toegedaan Venster10/2007
  • Helsen | 1106/2007

    • © eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden

    2 kommentaren

    Branko Collin  op 21 maart 2007 @ 22:05:00

    Hoe vaak hoor je poëzie voorlezen? Zou het niet zo kunnen zijn dat een regel nieuw klinkt, doordát hij wordt voorgelezen?

    Jan Marien  op 22 maart 2007 @ 20:34:32

    Beste Eamelje

    Heel leuk, je appreciatie van Wim Helsen. Ik hoor hem graag bezig, elke dag die paar minuutjes tussen de stomme soaps door. Heel wat mensen vinden hem wat onnozel, maar ik geloof dat hij door zijn aanpak toch wat poëzie laat doordruppelen.
    Bovendien is dit een favoriet gedicht van mij. Een perfect voorbeeld van de kracht van een sonnet terwijl het over ogenschijnlijk niets gaat.
    Een tijd terug heb ik voor de Spaanse les die ik volg een artikel geschreven over het sonnet en heb daar zijn gedicht ook gepresenteerd als voorbeeld en ik heb er een Spaanse vertaling van gemaakt.

    Ik geniet steeds opnieuw van je blogs. Keep up the good work!
    Groeten,
    Jan Mariën