it is dochs oars, sûnt 2001

Prins van Denemarken  op 26 maart 2007 @ 21:06:53

Wellicht ligt u er niet wakker van, maar de bezits-s in het Nederlands wordt bij woorden eindigend op een medeklinker, ook bij eigennamen, gewoon aan het woord geschreven. Keillors, dus. Angelsaksische beroepsmisvorming vermoedelijk, want u doet het nog. Vandaar dit schoolmeesterachtig bericht. Ik kan het ook niet helpen dat mijn blik te lang blijft haken aan dit soort details. Groet, PvD.

http://vrttaal.net/taaldatabanken_master/spellen_schrijven/tips/st-10028.shtml

eamelje.net  op 26 maart 2007 @ 23:18:37

U vergeet een nogal principieel punt. Ik schrijf hier niet in staatsdienst, dus kan ik het Groene boekje en de daarin opgenomen regels naar believen negeren.

Goed Nederlands schrijven, is volgens mij vooral het Nederlands van goede schrijvers navolgen.

Homme’s Hoest, zo gaf W.F. Hermans bewust als titel aan een novelle mee. Om aan te geven waarom die ’s maar beter wel kan worden ingezet. Hij had daarmee in aanklacht en bewijsvoering volkomen gelijk, neukt mij niet wat welke politiek benoemde staatscommissie ook daar toevallig van mag vinden.

Prins van Denemarken  op 27 maart 2007 @ 18:18:02

Ho maar!

Ik ben geen spellingsneuroot of zo hoor, en wou me nergens mee bemoeien. Ik vroeg me alleen af waarom iemand als u, die voor het overige zorgvuldig Nederlands schrijft, zich dan toch die vrijheid permitteerde.

“Goed Nederlands schrijven, is volgens mij vooral het Nederlands van goede schrijvers navolgen.”

Ik heb toch niet beweerd dat spelling iets met goed schrijven te maken heeft?

Soit, als ‘Homme’s Hoest’ de sleutel is tot het raadsel, is dat een goed alibi om eindelijk eens die novelle te lezen. Wordt misschien vervolgd.

Prins van Denemarken  op 29 maart 2007 @ 22:44:36

‘Homme’s hoest’ inmiddels gelezen. Zorgvuldig leeslijstjesproza zonder meer.

Nu pas valt me op dat Hermans’ andere novellen uit die periode, ‘Filip’s sonatine’ en ‘Geyerstein’s dynamiek’, ook bewust met afkappingsteken zijn gespeld. Hermans en spelling, het blijkt een onderwerp dat nadere verdieping verdient.

W.F. zelf was er niet zo dol op:
http://www.vn.nl/web/show/id=65359/contentid=330

En een eigengereide spelling had-ie gemeen met zijn collega’s Grote Drie:
http://www.vanoostendorp.nl/linguist/taalnormen.html

Nu over die bezits-s. Uit de laatste tekst licht ik volgend zinnetje:
“Bovendien meende Hermans dat de titel Hommes hoest zou kunnen worden opgevat als equivalent met de mededeling ‘Hommes kucht’.”

Ah, daarom dus. Hermans heeft gelijk. En toch… Alsof spelling dient om elke dubbelzinnigheid uit de taal te weren. Alsof dat überhaupt zou mogelijk zijn. Alsof alle dubbelzinnigheid weren wenselijk is. Alsof daar geen schoonheid en geestigheid van kan uitgaan.

Ik denk daarom niet dat ik ‘m overneem, Hermans’ ‘s. Filip’s sonatine. Het woordbeeld zint me niet, en ik vrees dat dat komt uit pure gewoonte. Dat is een vaststelling die tot nadenken stemt.

Toeval of niet, dinsdag las ik een boek waar in de titel een zeer mooi spel wordt gespeeld met s’en:

‘Echo’s echo’s : de kunst van de allusie’, van Paul Claes.

Enfin.