Ra, Ra, Rasmussen
Een klein berichtje in de Volkskrant meldde dat van alle Tour-winnaars alleen Lucien van Impe niet in verband te brengen is met doping. Dit maakt het dus hypocriet van de Tour-directie om alleen Bjarne Riis de titel te ontnemen, nadat hij bekende EPO te hebben genomen. Ik schreef daar eerder over.
De Tour en doping horen al decennia bij elkaar, net als de wielrennen en liegen bij elkaar hoort. Liegen over het dopinggebruik, liegen over de onderlinge afspraken, liegen over de onderlinge haat.
De grootste leugen van de Ronde van Frankrijk luidt misschien wel dat alleen een boeiende wedstrijd mogelijk zou zijn bij zulke lange etappes als nu worden uitgeschreven, over zovele bergen vaak. Andere rondes, zoals de Vuelta, bewijzen al jaren het tegendeel.
Wielrennen is een grotemensensport. Hard als het leven, en daarmee oneerlijk. Wielrennen was nooit simpel hard fietsen. En toch wordt ons bij iedere TV-uitzending opgedrongen de sport te zien als een wedstrijd tussen eerlijke atleten.
Deze preutsheid maakt dat elke keer als een beetje renner op dopinggebruik betrapt is, dit als ramp wordt gebracht.
En in dit benauwde klimaat is het dus niet raar als een sponsor besluit een renner te ontslaan, alleen uit angst om eventuele imagobeschadiging later. Zelfs al heeft die renner net groots een etappe gewonnen — wat het cynisch maakt van Rabobank om zolang te wachten — en ook al staat die renner op het punt de grootste wielerwedstrijd van het jaar te winnen.
Goed, Rasmussen heeft gelogen over waar hij was in juni. En alleen die leugen maakt hem dus al tot misdadiger, omdat de preutsheid nu eenmaal gebiedt dat sporters schuldig zijn aan dopinggebruik, tenzij ze het tegendeel kunnen bewijzen.
Boeiend, dit. Voor wie een beetje afstand neemt van alle emoties, tenminste.
[x]#2929 fan donderdag 26 juli 2007 @ 11:35:30
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
7 kommentaren
Eric op 26 juli 2007 @ 12:50:24
“En toch wordt ons bij iedere TV-uitzending opgedrongen de sport te zien als een wedstrijd tussen eerlijke atleten. “
Dat is natuurlijk wel zo, maar daar werken ploegleiders, bonden en renners hard aan mee. Ik vind het te makkelijk om dat alleen de media aan te rekenen. Je hoort betrokkenen steeds weer klagen over een hetze en over het criminaliseren van renners. Dat is een gotspe als je bekijkt hoe lang diezelfde betrokkenen het circus van leugens en bedrog al instandhouden. Zie Moreni, die ’s ochtends nog protesteerde tegen dopinggebruik en ’s avonds betrapt bleek.
De keuze is ofwel accepteren dat er dopinggebruik is en doen alsof er niets aan de hand is zolang iemand niet betrapt wordt, ofwel serieus proberen er iets aan te doen en niet alleen de renners maar ook het systeem erachter aanpakken en straffen.
Van mij mogen ze best voor het eerste kiezen, maar doe dan niet alsof het sport is. Zet het als amusement op prime time, tussen de Idolsen en Sterren op het ijsen.
Natuurlijk, in alle sporten wordt in meerdere of minder mate gebruikt, maar het wielrennen is wel een van de bezigheden die de kroon spant. Een IOC met lef zou de sport schrappen als Olympische sport. Dat zou tenminste pijn doen.
eamelje.net op 26 juli 2007 @ 12:53:18
Dat valt me wat tegen van je, Gelkinghe, als historicus. Dopinggebruik is interessant, als fenomeen, omdat er eindelijk spul is dat werkt. Maar even interessant is de vraag waarom wij van onze sporters verlangen dat het ideale mensen zijn. Waar die behoefte aan helden wegkomt. Waarom het per se in alles perfecte rolmodellen moeten zijn.
Is dat onze politici geen koningen meer kunnen zijn, bij de gratie Gods? Onze industriëlen de aarde verpesten? Onze geleerden de politici en industriëlen helpen de aarde te verpesten? Is het omdat God dood is?
Eric op 26 juli 2007 @ 14:02:31
Eamelje: alles maar toestaan dan en wachten op de volgende dode? Of de drie aapjes blijven spelen, horen, zien en zwijgen?
Eric op 26 juli 2007 @ 15:09:18
Trouwens, “Maar even interessant is de vraag waarom wij van onze sporters verlangen dat het ideale mensen zijn. Waar die behoefte aan helden wegkomt. Waarom het per se in alles perfecte rolmodellen moeten zijn.” is een drogredenering. Een fraaie, maar toch een drogredering.
We verlangen dat ze voldoen aan de regels van de sport. Is dat niet het wezen van de sport, een krachtmeting binnen een aantal regels? Ze hoeven niet in alles perfecte rolmodellen te zijn, maar je mag toch wel verwachten dat ze zich binnen een sport aan de regels houden? Of is dat ook al te veel gevraagd?
eamelje.net op 26 juli 2007 @ 16:44:25
Eric, we zijn eerder dit paadje zinloos afgewandeld. Jij vindt het interessant om triomf te kunnen tonen als sporters op dopinggebruik worden betrapt. Ik vind het veel interessanter om te kijken waarom mensen zo’n haat kunnen voelen, als jij nu, tegen sporters die op doping betrapt worden. Dit veroorzaakt niet eens een nuanceverschil tussen ons, er gaapt een kloof.
En echt, het interesseert bovenmatig waarom iemand zoals jij op eigen weblog kritiek hebt op betutteling van onze overheid, en alle pogingen van Nederland een politiestaat te maken, daarbij tegelijk een uitzondering maakt voor sporters — ook al leven die in bijna de ergste politiestaat denkbaar, dat is jou blijkbaar nog niet erg genoeg.
De huidige methodes om doping te bestrijden, werken een grote rechtsongelijkheid in de hand, en zijn oneerlijker dan het onder toezicht gebruik van doping. Al die Spaanse sporters waarvan bekend is dat ze bloed lieten verrijken, gaan vrijuit. Kom je niet uit Spanje, maar uit Duitsland, ben je gesjochte. Terwijl sport internationaal is.
En het spul wordt gepakt, daar doet jouw of mijn mening toch helemaal niets aan af. Dit simpele feit alleen al maakt het toch zinloos om ach en foei te roepen?
Eric op 26 juli 2007 @ 17:07:02
Integendeel, ik snap heel goed dat het volslagen belachelijk en buitengewoon indringend is wat sporters zich moeten laten welgevallen. Wanneer je serieus en eerlijk met je sport bezig bent – waarbij je best de grenzen mag opzoeken – is de mate van controle belachelijk.
Maar dat is wel het resultaat van grootschalig misbruik, in georganiseerde vorm. Wanneer in een sport niemand dat wil weten en alleen maar zoekt naar manieren om niet verantwoordelijk gesteld te worden, wordt er niets opgelost. Het is niet mijn eis van perfectie die die controles noodzakelijk hebben gemaakt, het is het massale misbruik door minder scrupuleuze deelnemers, waardoor de eerlijken onder hen minder c.q. geen kans op succes hebben.
Van haat mijnerzijds is geen sprake. Wel heb ik een pleurishekel aan de hypocrisie die ik steeds weer over me heen gestort krijgt – en het feit dat mijn plezier in evenementen als de Tour door het dopinggebruik is vergald.
Wat moet je met sport als niemand zich aan de regels hoeft te houden? Het effect van het vrijgeven van doping, zoals extreme experimenten met alle gevolgen van dien – daar twijfel ik niet aan – maakt dat ik niet voor het vrijgeven van doping ben. “Onder toezicht gebruiken” is een naief concept. Ook dan heb je toezicht en grenzen nodig, ook dan zullen er mensen zijn die verder gaan dan die grenzen. Ik twijfel er niet aan dat er artsen zijn die dat gewetensvol zouden doen, maar er zouden net zoveel artsen zijn die het toezicht niet belangrijk zouden vinden.
Ik ben er wel voorstander van niet alles op de dopinglijsten te smijten. Van cannabis gaat een renner niet harder rijden.
Gelkinghe op 26 juli 2007 @ 12:40:17
Als je dopinggebruik toestaat is het hek van de dam en kijkt niemand meer.