it is dochs oars, sûnt 2001

The Guardian verwijst vandaag naar een vrij berucht gesprek met F. Scott Fitzgerald, daterend uit 1936. Interviewer Michel Mok schetste daarin een portret van een ooit succesvol schrijver op zijn retour. Jay McInerney noemt het in een nabeschouwing nogal dramatisch dat G. Scott Fitzgerald de personificatie van een tijdperk was, en die periode vervolgens overleefde.

Maar tijdens het lezen dacht ik, hé, dit verhaal ken ik.

Jan Donkers blijkt het interview indertijd gewoon opgenomen te hebben in dat deeltje Privé-domein, waarin al het autobiografische materiaal staat dat een auteur schreef die zijn publiek inmiddels was kwijtgeraakt.

Somberder bundels zijn er in mijn boekenkasten nauwelijks te vinden.

Nu ja, bij de Friese boeken zeker, maar dat is een ander verhaal.