The Unquiet Grave
[…] In het voorwoord van deze editie schrijft Connolly dat de geest van Palinurus vernietigd moet worden. De herinnering aan hem is het die in ons de melancholie oproept, en het schuldgevoel dat ons van binnenuit vernietigt.
De geneeswijze die de schrijver daar tegenover stelt, leek me alleen minstens zo erg als de kwaal. […]
[x]#3224 fan zaterdag 8 december 2007 @ 13:17:56
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
2 kommentaren
eamelje.net op 9 december 2007 @ 23:33:02
Ja, en nee. Wat ik me er van herinner doet Connolly in dat boek nogal wat moeite om alleen de schrijvers af te branden die wij nu nog lezen. Zoals een Hemingway, of een Isherwood.
Er staan ook vergelijkingen in tussen de Franse en Britse literatuur, en in dier voege hele overzichten.
Maar bovenal was het een voor mij een moeilijk navoelbaar boek, omdat Connolly erin zo zeurt dat het na kostschool — en de concurrentiestrijd onderling toen met alle bijbehorende emoties — alleen maar minder wordt.
Tegelijk, het is zeker 15 jaar geleden dat ik het las.
Achille van den Branden op 9 december 2007 @ 19:48:01
Tja, Connolly. Diens deel in Privé-domein had in theorie alles om me te behagen, en toch gleed het als water van me af. Kan niet uitleggen waarom.
Ik heb ooit iemand (maar wie?) zijn ‘Enemies of promise’ hoog horen prijzen. Is dat boek een omweg langs de tweedehandssectie van amazon waard?