If you don’t move…
Ik heb nog ergens een boek van Terry Gilliam, waarin hij de trucjes uitlegt die hij gebruikte in zijn animaties. Eén goede raad aan ons was om vooral met de werken van oude meesters te spelen. Die zijn toch al dood, dus kunnen niet meer protesteren. Bovendien is hun werk gratis te gebruiken, want rechtenvrij. En met een beetje geluk lacht het publiek meteen, omdat het ook het origineel al kent.
Daar tegenover staan dan weer de kunsthistorici, die nog altijd serieuze beschouwingen wijden aan Duchamps’ LHOOQ [zij heeft een heet kontje].
Mijn positie in deze benadert die van Gilliam meer, dan die van de kunsthistorici. Al was het maar omdat humor iets extra’s krijgt als er ook wat herkenning is waar mee gespeeld wordt.
Michelangelo’s David klopt niet, anatomisch gezien. Het hoofd is te groot, net als de rechterhand. Al geldt ook weer dat het beeld zo hoog is — als een dubbeldekker autobus — dat het publiek er altijd van onderen tegenaan kijkt, en de verhoudingen dan wel schijnen te deugen.
Bovenstaande parodie van een Hamburgs reclamebureau voor het Duitse Olympische sportbond is bij eerste aanblik prachtig, en tegelijk zie ik ook meteen dat de anatomie van David nog altijd niet deugd.
Het hoofd klopt nu nog minder met de rest.
[x]#3546 fan dinsdag 22 april 2008 @ 23:57:55
