Overwegingen — passief-sportieve editie | 0825
Eén winstpunt heeft die Olympische Spelen wel gebracht. De Nederlandse publieke omroep heeft inmiddels begrepen dat sommige kijkers zelf willen bepalen welke sport in beeld moet komen. Weliswaar hadden alleen nog internetgebruikers — die het enge Silverlight moesten installeren — de keuze uit twaalf kanalen, maar het begin is er eindelijk.
Nu het publiek nog standaard de keuze bieden om met of zonder commentator te kijken. De live-streams, die alleen het geluid van het sportveld doorgaven, of de zaal, hebben mijn ergernis over het gelul van de doorsnee Nederlandse sportcommentator nogal vergroot;
Wel begrijp ik door dat onbeperkte beeldaanbod beter waarom de gewone TV-uitzendingen zo primitief nationalistisch zijn;
Dat scheelt de journalisten gewoon een hele hoop werk — hoeven ze niet telkens uit te leggen wat er spannend of boeiend is aan sporten die anders ook nooit in beeld komen;
En het grote publiek vreet zulke sporten toch minder dan alle joechhei en hopsassa;
Simpele schema’s leveren op dat iedereen lui gaat denken;
Er was betrekkelijk weinig dopingnieuws te scoren de afgelopen weken, dat viel me wel op. Afgezien dan van de zo gebruikelijke verdachtmakingen tegen iedereen die buitengewoon presteerde;
Ook het zo veelbesproken ontbijt van Phelps leek me eerder tegen hem dan voor hem te werken;
Zelfs de enige truc om de dopingcontrole te omzeilen die publiciteit kreeg, kende ik al. Maar voor het geval dat u misschien nog eens moet plassen op commando: een korreltje waspoeder, liefst van een merk met enzymen, in de urine, maakt schoon;
Interessant was wel de discussie hier en daar wat vrouwensport nu onderscheid van mannensport;
In Nederland werd dit een item, omdat er geen kerel was die iets winnen kon. Haast alle blikken gingen naar vrouwen — waarmee de emancipatie van de samenleving hier inmiddels is doorgeslagen richting demasculinisering;
The New York Times bekeek het verschil in biologie. En passant duidelijk makend waarom het voor sportprestaties zo lonen kan om vrouwen te vermannelijken;
Bij mij riep de discussie over mannen en vrouwen in de sport twee reacties op;
Allereerst vroeg ik me af waarom ik vrouwelijke prestaties niet anders zie dan mannelijke prestaties. Terwijl het motto van de Spelen toch van ‘Citius, altius, fortius’ is;
Mannen zijn echt sneller, en sterker — en zo bezien is vrouwensport een soort gehandicaptensport;
Ten tweede is er het simpele feit dat mijn eigen sportprestaties in het verleden zelfs op matig bezette districtswedstrijden nog geen opzien baarden. Terwijl ik met dezelfde tijden Olympische finales had kunnen lopen, of zelfs winnen, ware ik een vrouw geweest;
Ik ben op alle andere terreinen tegen positieve discriminatie. Maar in de atletiek spreekt het mannelijke overwicht dus zo vanzelf, dat ik het verschil in behandeling normaal niet eens opmerk;
[x]#3898 fan maandag 25 augustus 2008 @ 15:40:39
