Goede herinneringen maken, kan
Kan Douwe Draaisma beter gehoord worden dan gelezen? Niet dat dit een schande is, sommige mensen presteren nu eenmaal beter via het ene medium dan het andere. Maarten van Rossem geeft ook interessanter college dan dat hij schrijft.
Douwe Draaisma opperde gisteravond veel interessants over het geheugen in het aan hem gewijde Profiel op Nederland 2. Tegelijk weet ik bij voorbaat dat me aan zijn nieuwe boek niets meer zal opvallen dan wat hij op televisie al zei.
Hij zei dat er honderden soorten geheugen zijn, en daarmee even zo veel manieren om te vergeten.
Hij zei dat het zo vreemd was dat leeftijd vaak veel bepalender is voor wat iemand doet en onthoudt, dan meer persoonlijke eigenschappen.
In dat verband, toch deze opmerking. Zondag keek ik ruw geschat voor de eenendertigste keer naar de wielerwedstrijd Parijs – Roubaix op televisie. En opvallend genoeg zijn me maar een paar van die edities bijgebleven. Eentje van zesentwintig jaar geleden bijvoorbeeld. Met Henny Kuiper op kop, die zijn fiets kapot reed op de een-na-laatste kasseienstrook.
Er zijn diverse redenen om aan te geven waarom die gebeurtenis zo’n indruk maakte. Kuiper is een landgenoot, bijvoorbeeld. En daarmee van de stam, en misschien zelfs enigszins bekend. Iedereen die maar vaak genoeg op televisie komt, wordt familie.
Kuiper’s verhaal liep ook goed af. Hij won. Maar die schrik van de kapotte fiets accentueerde de overwinning zo prachtig.
En toch meen ik dat er een ander mechanisme speelt hier, waardoor deze ene wedstrijd lang geleden zo goed in mijn geheugen is gebleven.
Ik had nauwelijks nog wielerwedstrijden gezien. Wat er gebeurde maakte alleen daarom al extra indruk.
Het kost mij bijvoorbeeld moeite om me te herinneren wie er vorig jaar Europees kampioen voetballen werd, en tegen wie dit land speelde in de finale. Terwijl ik me van het verder voor Nederland zo onbetekende EK in 1980 veel meer onthouden lijk te hebben. Maar dat was dan ook het eerste kampioenschap dat ik bewust meemaakte; bewuster in elk geval al dan het WK in Argentinië in 1978.
Net zo heb ik een boeklog nodig om te onthouden wat ik lees. Tienduizenden titels gingen de boeken voor die nu op mij liggen te wachten. Een blijvende indruk achterlaten, is alleen daarom al moeilijk geworden.
Net zo beoordeel ik het nieuws met miljoenen eerder gelezen nieuwsberichten in mijn bagage.
Terwijl, als ik morgen iets zou oppakken waar ik nog niet eerder in mijn leven aan toegekomen ben, en dit zich tot gewoonte zou ontwikkelen, mij dan ook gebeurtenissen uit deze begintijd zouden bijblijven. Ongeacht mijn leeftijd.
Nu nog even verzinnen wat een gewoonte kan worden, waar ik eerder nog niet aan toe kwam. Motorraces rijden, zoals Rintje?
[x]#5792 fan donderdag 16 april 2009 @ 15:00:46
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
2 kommentaren
eamelje.net op 17 april 2009 @ 14:13:27
Ja, dat visuele geheugen wil wat. Het meest merkwaardige effect bij mij is niet met boeken, maar als ik wielrennen bekijk op televisie, en ze door een straatje rijden waar ik eeuwen geleden op fietsvakantie éen keer ben geweest, en ik dat dan met schrik herken.
Dat zit hem dan ook wel in de beweging. Laat een journaalcorrespondent op TV voor mijn huis een stand-uppertje doen, dan zou ik dit niet herkennen, als het beeld verder statisch is.
Enfin.
Tienduizenden titels klinkt overdreven, maar ik heb even gekeken, naar de databasesjes uit de tijd dat ik nog zo veel boeken leende dat ik hulp nodig was om te onthouden wanneer wat terug moest. Zeker duizend boeken [geleend en gekocht] kwamen er ooit per jaar mijn huis in. Nu is dat ruim minder dan de helft.
Ik lees haast niet meer, in verhouding.
Achille van den Branden op 17 april 2009 @ 12:23:24
Iets dat daar los van moet staan is het geheugen voor plaatjes, dat bij mensen onevenredig groot is. Ik merk het ook bij mezelf, dat ik aan de hand van covers heel goed weet te herinneren of ik een bepaald boek al gelezen heb. Zelfs al betreft het non-descripte covers van poëziebundels.
Onnodig te zeggen dat die ‘tienduizenden boeken’ tot de verbeelding spreken. Benieuwd welke leesgeschiedenis u hebt afgelegd. Dat is overigens het gebrek en tegelijk de charme van Boeklog. Elk oordeel is ingegeven door een leesbagage die aan het zicht van de buitenstaander onttrokken blijft. Daarom komen sommige oordelen hardvochtig over. Trouwe lezers komen heel wat aan de weet, maar toch.
Doet me eraan denken: Thomése heeft zo’n mooie autobiografie in bepalende boeken aangelegd op z’n website. Moet ik ook eens doen.