Laat niet als dank | 0503
Als me weer eens verweten wordt onvoldoende de actualiteit te volgen op boeklog, kan ik nu antwoorden het nieuwste boek Julie Burchill anders vier maanden eerder te hebben besproken dan The Guardian;
Ik vond het nie veul;
The Guardian vond het evenmin wat;
Anekdotes worden toch beter onthouden dan analyses;
Zoals de fotorubriek Buis & Haard in de Varagids door de chaos bij cabaretier Kees Torn ooit definitief aantoonde hoe anderen liegen over hun interieur — zo is er maar zelden een schrijver in de rubriek writer’s rooms, of zie-de-schrijvers-werken, zo eerlijk om alles te laten liggen voor de fotograaf komt;
Zonde dat de schrijversruimte van Russell Hoban me intertijd is ontgaan;
Nu ja, Wiener in zijn hol was ook mooi;
2009 is dan toch het jaar dat ik ben gezwicht, en ook ik het thuis gezellig maak met brandende waxinelichtjes;
Al heeft dit een praktische reden. Er broedde iets onder mijn dakpannen, wat inmiddels iets bracht dat dikwijls hongerig piept. Maar daarbij dus ook onstellend meurt;
Kaarsen of theelichtjes branden, is de beste manier gebleken die stank te neutraliseren;
Enigszins;
Toen de dakgoten werden schoongemaakt, was dat een goed moment geweest om alle geuroverlast te laten verwijderen;
Maar dat mag niet van de wet – gebroed mag niet worden verstoord;
En voor ik nu beschuldigd wordt van dierenmishandeling, of tenminste poging daartoe, ik had alleen die stank in huis. Van vogels was verder niets te horen;
Toen;
Vraag ik me nu alleen wel af wat al die waxinelicthjes bij anderen verbergen;
[x]#5843 fan zondag 3 mei 2009 @ 16:30:53
