De dwang van het ronde getal | 2
infraroodpoort van de Siemens S25 GSM in macro
Mobiel internet breekt door! In 2014 is het een massaproduct. Zo mocht ik de afgelopen dagen lezen in mijn vaklectuur.
En het aardige van dit soort voorspellingen is altijd dat iedereen die over vijf jaar vergeten zal zijn. Speculeren op andermans onverschilligheid, je kunt er toch onbehoorlijk ver mee komen, in politiek en zakenleven.
Wat momenteel ‘mobiel internet’ heet, is wat al die jongens en meisjes doen met hun iPods, Blackberry’s, en andere slimme mobiele telefoons; Online gaan zonder daarvoor een PC nodig te hebben, of een vaste breedbandverbinding.
Nu was ik tien jaar geleden al aan het mobiele internet. Menig e-mail heb ik toen tijdens treinreizen verstuurd, vanaf mijn laptop, met mijn GSM als draadloos modem, via de infraroodpoort. Dat ging weliswaar met de reuzensnelheid van 9600 baud, maar het ging. Kon er zelfs nog weleens een attachment mee, als ik geduld had.
Als ik geduld had… Want, dat is blijkbaar het makkelijkst te vergeten van al die uren jarenlang achter de computer. De tijd die het kost om te wachten tot er iets gebeurd is, telt naderhand niet meer mee. De gebeurtenis blijft je mogelijk nog net bij. Maar die eeuwigheid telkens om ergens te komen, schrompelt ontstellend snel weg.
Terwijl ik toch weinig geduld heb, met technologie. Zo denk ik nog altijd aanmerkelijk sneller dan ik typ, waardoor in mijn weblogjes nogal eens zinnen ontbreken, werkwoorden er niet zo toe doen, en de logica van een betoog vaak alleen voor mij duidelijk zal zijn.
Tien jaar geleden kreeg ik breedband thuis. En al gauw moet ik de Opera-browser zijn gaan gebruiken. Omdat die toen al ‘tabbed browsing’ had; wat slim de mogelijkheid schiep om op de achtergrond alvast andere pagina’s te openen, om later te raadplegen.
En nog steeds wil ik dat hyperlinks in de achtergrond opengaan; is dat maar vast gebeurd, al laden de gewenste webpagina’s tegenwoordig vrij snel in. Maar die eigenschap om liever niet te gaan zitten wachten tot een pagina helemaal ingeladen is, heeft zich dus uit ongeduld al vroeg gevormd.
Surfde ik vroeger ook vaak rond zonder de plaatjes op te vragen. Plaatjes, zeker als die voor navigatie op een website gebruikt werden, kostten maar tijd.
Om de ervaringen van tien jaar terug te herbeleven, zocht ik gisteravond mijn Toshiba laptop uit 1998 op, om daarmee online te gaan via een UMTS-verbinding; die in mijn buurt niet boven de 256 Kbit/sec uitkomt — wat goed vergelijkbaar zal zijn met een breedbandverbinding van toen. 1999 revisited was dit, als het ware, zij het dat Opera 10 ook prima werkt op een laptop met een 300 MHz-processor en 128 MB RAM.
En ja, websurfen gaat merkbaar trager, daarmee. Maar ook weer niet onoverkomelijk traag. Alleen YouTubejes en andere multimedia laden niet in, en daarin zal ook het voornaamste verschil zitten met toen. Webpagina’s komen tegenwoordig met ladingen flash, Ajax, en andere aankleding. En webontwerpers gaan er vanuit dat iedereen computers heeft die dat geweld aan kunnen.
Ik herinner me nog de tijd dat een homepage niet meer dan 10 KByte mocht wegen.
Dus zal ik in tien jaar grif tijd gewonnen hebben, bij mijn dagelijkse activiteiten, door de vooruitgang der techniek. Maar al die tijdwinst ook meteen weer vermorsen. En al dit vergeten.
[x]#6168 fan woensdag 2 september 2009 @ 15:00:00
