Overwegingen | 0426
Aleksandr Vinokoerov won de mooiste wielerklassieker van het jaar, gisteren, en dat vond ik niet prettig;
De vraag is nu waarom;
Hij sprong tot twee keer toe op het juiste moment weg, en heeft de overwinning dus niet gestolen — aan de manier waarop hij won, lag het niet.
Al is Vinokoerov twee jaar geschorst geweest voor dopinggebruik;
Dus zal er aan al zijn prestaties altijd de schijn kleven dat hij die misschien gestolen heeft;
Maar dat is het niet eens;
Er zijn gewoon altijd wielrenners geweest waaraan ik een hekel had. Me daarbij soms niet eens tot individuen beperkend. Italianen heb ik nooit graag zien winnen;
Fransen die als eerste zien eindigen, is ook al zo’n crime, helemaal in de Tour de France;
De ene Nederlander gun ik ook aanzienlijk meer dan de andere;
En ik moet ervoor waken om mee te gaan in de euforie over de mogelijkheden van Robert Gesink;
Die valt toch altijd, in éen van de laatste etappes;
Vinokoerov heb ik simpelweg nooit gemogen. Helemaal toen dat hele land hem heilig verklaarde, en een ploeg voor hem oprichtte;
Uit te leggen waarom is dan weer onmogelijk. Wat ken ik die hele Aleksandr Vinokoerov nu;
Gisteren toen Jens Voigt een chasse patate deed, merkte ik ineens met hem mee te leven. Waar ik zijn eeuwige eindeloos op kracht blijven doorbeuken anders niet graag zag;
Voigt mislukt eens een keer wat, en ziet, hij hoort in mijn waardering ineens tot een ander groepje renners;
[x]#7400 fan maandag 26 april 2010 @ 16:43:45
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
3 kommentaren
eamelje.net op 26 april 2010 @ 21:51:07
Gerbie op 30 april 2010 @ 22:43:40
Begrijp je redenatie helemaal. Zo heb ik ook altijd renners gehad die ik graag zag winnen (Jalabert, Bettini), anderen die ik liever rechtstreeks een ravijn zag opzoeken (Virenque, Armstrong). Nationaliteit doet dan volgens mij niet ter zake.
cockie op 26 april 2010 @ 20:39:28
Wat een leuk stepje! Ik ben heel hard op en neer aan het scrollen; kijken of het wil bewegen, maar een mens kan ook teveel willen.