Het oog van de dichter
Philip Larkin, die ik zeer bewonder als dichter, heeft ooit nog eens twee krantenrecensies gewijd aan boeken van Dick Francis. Dat was een thrillerauteur, die dus normaal genegeerd wordt in literaire kringen.
Ik vind het heel mooi van Larkin dat hij zijn nek durfde uit te steken, om in literaire supplementen aandacht te vragen voor zogenaamde ontspanningslectuur. Zelfs al is het jammer dat hij twee latere thrillers van Francis besprak. Reflex. En Banker. Dat waren niet de beste boeken uit dat oeuvre. Zo misten ze tempo, en sleepte Francis er te veel bij dat er voor het verhaal niet toe deed.
The temptation, already hinted at, for Francis to become ‘a real novelist’ must be very strong. Let us hope he resists it; he is always twenty times more readable than the average Booker entry.
Bij het lezen van de meest recente boeken van Dick Francis, die eigenlijk door de zoon werden gemaakt — en karikaturen zijn van het origineel — viel me helemaal op hoe bijzonder het was wat hij ooit kon.
Dus heeft Larkin gelijk. En moet vooral gekoesterd worden wat Francis zo tot 1971 presteerde.
[x]#7724 fan zondag 15 augustus 2010 @ 12:13:40
