Slegte tijdingen | 2
Wat is de zekerheid dan die het kopen van boeken online me biedt? Simpel, dat ik een tekst die ik lezen wil nu eens eindelijk onder ogen krijg.
Een boek in bezit willen hebben, wordt een almaar vreemder idee. Lenen is allang best. Alleen hebben de bibliotheken lang alles niet. Zelfs de hele grote. Helaas.
Bezit wordt steeds onbelangrijker, omdat ik zo weinig boeken hoef. Een gang naar de boekhandel brengt allang de vreugde niet meer van vroeger, omdat de meeste zaken een voorspelbaar assortiment hebben, en ik het meeste al heb van wat mij daarin belieft.
Een boek bezitten heeft alleen nut als de zekerheid bestaat dat ik het nog eens herlezen zal; of als het als naslagwerk kan dienen. Slechts een enkele keer nog voelt een boek om een andere reden als een waardevol bezit. En dat is dan meestal eerder omdat iemand het mij gaf, dan om iets anders.
Desnoods lees ik een boek elektronisch. Desnoods maak ik van een digitale tekst mijn eigen boek.
Het gaat me altijd allereerst om de tekst. En dan heb ik nu nog liever dat die op papier staat, in een prettig leesbare letter. Interesseert me verder niet welke druk of uitgave ik in handen heb. Of wat er verder voor interessants over te melden is.
En in die zin heeft de elektronische boekhandel me nog maar zelden teleurgesteld. Er zijn in al die tijd twee bestellingen nooit aangekomen. En een postbode wrikt weleens een envelop door de brievenbus op een manier die eigenlijk niet gemoeten had. Maar in al die tijd van de boekhandel via internet heb ik maar éen online besteld boek onbruikbaar bevonden.
In dat boek had de vorige bezitter grote delen tekst met een fluorgele highlighter bewerkt. Dit maakte het onleesbaar. Dus heb ik zelfs de onbestaanbare stap gezet om dat exemplaar uit roulatie te nemen, en weg te gooien.
[x]#7795 fan woensdag 8 september 2010 @ 11:34:56
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
4 kommentaren
eamelje.net op 8 september 2010 @ 18:35:51
Vreemd aan die highlights was ook: het besef dat het boek van een heel dom iemand was geweest. En dat dit dan gaat meetellen.
Gezellig op 9 september 2010 @ 09:51:00
Ja, ook dat nog… Hoewel ik ontzettend veel studenten hun boeken zo zie toetakelen. En ik mag hopen dat dat dan meer zegt over hen dan over de boeken die zij moeten lezen. Hoe dan ook goed voor de relativering.
(ps een vriend van mij, niet dom maar wel m.b.t. boeken, heeft eens een boek voor de helft toegetakeld met een balpen voordat hij ontdekte dat het om een zeldzaam en vrij kostbaar boek ging. Ik zag het besef op zijn gezicht doordringen.)
Achille van den Branden op 10 september 2010 @ 14:05:07
Eigenaardig aan aangestreepte exemplaren is dat de aanstrepingen (potlood, fluor, anderssoortig) zo zelden tot het einde doorlopen. Weinig non-fictie wordt helemaal uitgelezen.
Gezellig op 8 september 2010 @ 14:02:48
Dat had ik laatst ook voor het eerst, zo’n boek met highlighter-markeringen. Gelukkig was het maar een paar euro, en omdat ik niet nog eens hetzelfde boek wil bestellen probeer ik het maar zo door te lezen. Kan het daarna alsnog de prullenbak in. (En ps ik wil nu ook wel eens zo’n e-reader proberen, ben wel nieuwsgierig. Gelukkig heeft mijn broer er een…)