it is dochs oars, sûnt 2001

[…] Wel schreef Gill een mannenboek. Als hij ergens zonder voorbehoud een goed woord over heeft gehad voor een vrouw, is me dat niet opgevallen. Als hij al eens een compliment uitdeelde, werd daar namelijk in een volgende alinea wel weer van afgedaan. Bovendien komt iemand als Maeve Brennan in het hele boek niet eens voor; ondanks al haar heimwee naar de New Yorker. […]

boeklog 16 ix 2010