Bij het 2000ste boeklogje
Het beste is het om nooit te stoppen met het stellen van vragen. Nieuwsgierigheid heeft zijn eigen redenen om te blijven bestaan. Dit zei Einstein; al vertaal ik zijn woorden hier wat vrij. En het aardige van het quoten of parafraseren van Einstein als autoriteit, is dat niemand het zo maar oneens met hem durft te zijn.
Maar toch. Wat een kwelling is het om altijd vragen te blijven stellen. Bij alles. En nooit tevreden te zijn met het allereerste antwoord — omdat ook zo’n antwoord dan weer het probleem oproept of het wel volledig is; of zijn kan.
Ik ben helaas nieuwsgierig geboren, en heb me allang tevreden moeten stellen met de constatering dat ik daarom met vele vragen zitten blijf. Heel weinig is zeker, en waarheden zijn wel bijzonder zeldzaam.
Vandaar misschien dat ik de weinige universele wetten zo koester waar wij als mensheid tot zijn gekomen, als de Universele verklaring van de rechten van de mens. Vandaar wellicht dat ik de politici en machthebbers haat die zich in hun blinde en oppervlakkige kippendrift niets van zulke bepalingen aantrekken.
Vandaar dat ik me blijf verbazen over wat mensen in hun onnozelheid durven uit te kramen.
En bij al mijn nieuwsgierigheid moet ik ook constateren slecht bediend te worden, door de professionals die samen ‘de media’ vormen. Die lijken zich vooral bezig te houden met al wat er niet toe doet. Die hebben een eigen wereldbeeld gecreëerd, waarvan vooral opvalt dat het opvallend simpel in stand te houden is. Die maken de opinies en levens van mensen belangrijk die op zijn best nietszeggend zijn — omdat deze mensen bij een groot publiek bekend zijn om heel andere redenen dan hun denkkracht.
De neiging om vragen te willen blijven stellen, is dan ook een asociale bezigheid. En voor u mij nu verdenkt mij hierover op de borst te kloppen, of me hierom uitverkoren te voelen; ik wil helemaal niet asociaal zijn.
Ik zou gewoon passief televisie kunnen willen kijken als ieder ander, zonder me te ergeren of te vervelen. Om er dan achteraf gewoon met anderen over te kunnen praten.
In plaats daarvan is mijn nieuwsgierigheid slechts te stillen met boeken. Honderden boeken, duizenden boeken. Boeklog toont vandaag het tweeduizendste logboekje over wat ik las sinds 1 januari 2005. Voor die datum zijn er ook al duizenden boeken meer langsgekomen in mijn leven.
Nu geven boeken zelden rechtstreeks de antwoorden die ik zoek. Wel helpen ze me om beter te kijken, en slimmer te zoeken naar andere ideeën die iets meer uitsluitsel kunnen brengen.
Bovendien heeft het telkens vastleggen van wat ik lees nieuwe vragen aangedragen. Ineens blijk ik bijvoorbeeld verslag te doen van hoe de dagbladwereld zich aan het ontwikkelen is. Plots zie ik van algemeen gebruikte begrippen die iedereen deze anders gebruikt en er iets verschillends bij denkt — zonder dat de spraakverwarring nu meteen opvalt.
Ook krijgt het papieren boek in sommige toepassingen ineens concurrentie van elektronische varianten, en zou ik wat actiever van deze overgang verslag mogen doen.
Alleen is dat boeklog een dagelijkse exercitie in nederigheid aan het worden. Als ik het zo goed zou maken als het kon zijn, zou er geen tijd meer overblijven om te lezen. Of de volgende duizend boeklogjes opnieuw binnen drie jaar geschreven worden, is opnieuw een vraag.
Maar lezen blijft gewoon prettig om te doen. En er is nog zo veel niet gelezen.
[x]#8618 fan maandag 18 april 2011 @ 20:53:51
Gerbie op 18 april 2011 @ 22:03:17
Compliment. Ik probeer ook al een decennium bij te houden wat ik lees, maar ik haal bij lange na het tempo niet, noch de diepte om elk boek te waarderen met een uitgebreid verslag. Maar omdat ik zo nu en dan wel een poging doe en toch ook elk boek hetzij kort, hetzij lang, een blogje gun, weet ik hoeveel werk 2000 boeklogjes moeten zijn.
Gefeliciteerd met het jubileum, compliment voor de site, blijf lezen.