it is dochs oars, sûnt 2001

[…] Nico Dijkshoorn de schrijver en ik gaan kortom al een lange tijd terug. Ik las hem al, online, toen hij slechts een handjevol lezers had. Zijn toon is me bekend, want die bleef onveranderd; of is tegenwoordig hoogstens iets gedempt. En dat geluid vermoeit inmiddels gauw. Dijkshoorn blijft allereerst een schrijver van ontregelende zinnetjes, die maar zelden een hele paragraaf op dat niveau haalt, laat staan een hele tekst. Dijkshoorn heeft de makke dat hij nog altijd geen maat kan houden, dat hij zijn ideetjes te vaak net te lang uitmelkt. […]

boeklog 16 iii 2012 b