Rabbit at Rest | 347 t/m 512
John Updike
Bij het omslaan van de laatste bladzijde het besef: ja het was goed om deze zomer op mijn gemak nog eens de hele reeks aan Rabbit-romans te lezen. Het is ook echt een serie. De boeken worden er beter van door ze kort op elkaar te lezen.
En bovenal ben ik een ander mens dan bij de eerste lezing, twintig jaar geleden.
Toen was zeker dit boek me veel te traag. Inmiddels is de hele lading anders geworden.
De hoofdpersoon uit de serie, Harry ‘Rabbit’ Angstrom, sterft aan het eind van Rabbit at Rest. Punt is alleen al dat hij dat doet op 56-jarige leeftijd, en ik dat imiddels veel te jong vind om dood te gaan. Toentertijd had ik daar nauwelijks idee bij.
Wel zie ik nu, door dat lezen in serie, welke literaire trucjes Updike gebruikt heeft in dit slotdeel. In nogal wat details wordt het eerste boek uit de serie van dertig jaar daarvoor ineens gespiegeld.
Ook deze maal ontvlucht Rabbit Angstrom weer zijn gezin door in de auto te stappen en weg te rijden. Al heeft hij ditmaal wel een bestemming om naar toe te gaan; zijn huis in Florida.
Ook ditmaal speelt hij een partijtje basketbal op straat. Aan het slot. En daarmee vond Updike een manier om zijn oude krijger toch nog bijna in het harnas te laten sneuvelen. Staande. Rechtop. Na een overwinning in het spel.
Maar bovenal was ik bij deze leesbeurt erg gevoelig voor de melancholie van dit laatste deel. Wat duidelijk maakt dat de hele serie zich tot herlezen leent, over twintig jaar; als ik ouder zal zijn als Rabbit Angstrom ooit werd.
Op dat tweede deel na dan. Dat blijft te claustrofobisch en tijdgebonden.
Boeklogjes over de hele Rabbit-serie volgen komende week.
Lees al mijn gedachten over Updike’s Rabbit Tetralogy hier.
[x]#10294 fan vrijdag 31 augustus 2012 @ 00:00:00
