Jatadvies van Sebald
Toen ik de roman Austerlitz boeklogde van W.G. Sebald woog daarbij iets mee van buiten het boek. Ik kende de documentaire die Sebald tot zijn boek geïnspireerd had. Hij had voor zijn boek simpelweg het levensverhaal van een ander genomen, daar wat aan verschoven, en er een roman om heen gebouwd.
Juist door zo nadrukkelijk diefstal te plegen op het leven van een bestaand iemand, en elementen te gebruiken uit een autobiografisch boek en die film, werd de roman van Sebald voor mij Kitsch.
Sebald trivialiseerde de werkelijkheid namelijk met zijn toegevoegde bedenkseltjes.
Deze week dook online ineens een lijst op van adviezen die W.G. Sebald had gegeven aan studenten die wilden schrijven.
Twee daarvan vielen mij onmiddellijk op, vanwege die Kitsch-kwestie:
- None of the things you make up will be as hair-raising as the things people tell you.
- I can only encourage you to steal as much as you can. No one will ever notice. You should keep a notebook of tidbits, but don’t write down the attributions, and then after a couple of years you can come back to the notebook and treat the stuff as your own without guilt.
Punt blijft dan toch dat je door te stelen wellicht een aardig beginpunt hebt voor een verhaal, maar dat je dit verhaal vervolgens alsnog kunt verkloten.
[x]#10690 fan zaterdag 19 januari 2013 @ 16:08:18
