Een vooroorlogse Godwin | vi
Te fietsen | week 8
In de jaren 2010 en 2011 las ik elke dag minstens éen boek, waarvan de meeste vervolgens ook besproken werden. Maar, de enige reden om dit te doen, was omdat ik al vrijwel mijn hele lezende leven een boek per dag heb gelezen. Zonder daar verder drukte over te maken, en dus anderen mee lastig te vallen.
Sterker nog, doorgaans verzwijg ik het te lezen. Onze cultuur heeft namelijk weinig ruimte voor lezers. En al helemaal niet als dit lezen maakt dat ze er gericht heel kritische vragen door kunnen stellen.
Dat ik er in 2010 en 2011 toch even aandacht voor vroeg, was om het simpele feit dat er telkens weer anderen waren die wel luid tamboereerden een jaar lang iedere dag een boek te gaan lezen. Daar media-aandacht voor vonden. En die daarmee deden of dit een geweldige inspanning zou zijn.
Nu, dat is het niet.
Je kunt er namelijk gewoon bij blijven zitten.
Een inspanning zou het pas worden als die 365 boeken vast lagen; als je enkel Nederlandse romans zou mogen lezen, of zoiets vreselijks. Maar voor wie zijn eigen menu kan vaststellen, blijft er altijd honger naar meer.
Dezer weken heb ik met enkele anderen gepraat over de pogingen van Steve Abraham en Kurt Searvogel om zo veel kilometers als mogelijk te fietsen in een jaar. Waarbij zich de gewetensvraag opdrong of ik een poging had willen wagen, als het record niet op zo absurd veel kilometers stond.
Waarop mijn antwoord luidde: nee. Ook niet met sponsoring. Of met een jaar betaald vrij van werk.
Van sommige inspanningen ben ik gewoon te blij dat anderen die al verricht hebben. Dat vrijwaart me om er zelf verder nog een tel over te hoeven nadenken. En nee, dat voelt niet als een nederlaag. En al evenmin groeit daardoor twijfel aan mijn mannelijkheid.
[x]#11700 fan zondag 22 februari 2015 @ 21:25:51
