Kennis
Te fietsen | week 31
De ergste storm die er ooit was in juli, en de dagen met herfstweer er meteen na, nodigden niet uit om naar buiten te gaan.
Toch heb ik het voor mijn gezond nodig om buiten te zijn.
Binnenzitten brengt me wat in het Engels ‘cabin fever’ heet; het beklemmend wordende gevoel opgesloten te wezen.
Dus deed ik afgelopen dinsdag toch maar een rondje boekenhalen. Ondanks dat de wind met 6 Beaufort uit het noordwesten blies.
Waarop ik moest nadenken over de zegeningen van alle nieuwe technologie. Twintig jaar terug had ik niet kunnen weten hoe hard de wind waaide een eind verderop. Dan was er hoogstens even naar de lucht gekeken, alvorens de fiets werd gepakt.
Want je kunt dan wel weten welk weer er komt, alleen verander je daar zo weinig aan.
Nu kwam de kennis over de weersgesteldheid ook nog samen met mijn kennis over het komende parcours. Waardoor ik wist zeker twaalf kilometer de wind pal tegen te krijgen, waarvan zeker vijf op een totaal open vlakte.
En dat schrok af.
Terwijl er weinig afschrikwekkends is aan tegenwind. Het enige dat wind tegen doet, is de tijd vertragen. Het duurt daardoor aanzienlijk langer dan normaal om dezelfde afstand te rijden.
En goed, zowel van die extra tijdsduur als van het idee dat je wat harder moet dan eigenlijk kan, is het mogelijk om moe te worden.
Komt daar bij dat de overdreven hoeveelheid rugwind op de weg terug nooit een goede compensatie biedt, voor het tijdsverlies dat de heenreis bracht. Weliswaar ligt de snelheid dan meer dan twee keer zo hoog, daardoor kost dezelfde fase nog niet eens de helft van de tijd.
Nadenken alvorens te doen, is lang niet altijd goed.
[x]#11948 fan maandag 3 augustus 2015 @ 21:00:00
