Verblind
Te fietsen | week 42
Over een week zal de dag nog weer een kleine dertig minuten korter zijn dan vandaag. Zoals vandaag 29 minuten minder daglicht telde dan de vorige donderdag. En zo krimpen de dagen langzaam in. Tot het op 21 december nog amper 7½ uur lang licht wordt.
Als er tenminste geen wolken hangen dan.
Zo zijn de seizoenen. Die dan weer voortkomen uit het gegeven dat de aarde een beetje scheef in de ruimte hangt ten opzichte van de zon. Daar verandert niemand wat aan. Dus heeft klagen geen nut.
Tegenover de lange zomeravonden hier staan de nogal korte winterdagen.
En, een mens kan aan alle omstandigheden wennen.
Alleen blijkt elke herfst wel weer dat dit wennen even wat tijd vraagt. Elk jaar opnieuw vraag ik me af hoe het komt dat de eerste fietskilometers in het donker zo veel vervelender zijn dan die verderop in het jaar.
Over een paar weken zullen de koplampen van het tegemoet komend autoverkeer me niet meer zo verblinden. Tenzij er onnodig groot licht wordt gevoerd. Maar nu verblinden auto’s me vaak wel.
En goed, dan zijn er wel trucjes om iets van die te felle schittering van het licht weg te nemen. Ik kan een pet opzetten, met een klep. Dan hoef ik mijn hoofd slechts iets naar beneden te draaien om direct de meeste overlast kwijt te zijn.
Ook heb ik een bril met 50% gele glazen. Die fleurt op de grijze dagen mijn humeur op, en neemt daarnaast opvallend veel van de schittering van lampen weg.
Voel ik me altijd alleen nogal een aansteller als ik met die gele bril op ergens binnen stap.
En dat ik noodoplossingen heb, laat onverlet dat die vraag er dus is. Waarom plagen koplampen me enkel aan het begin van de herfst zo, en vervolgens de hele donkere periode verder niet meer?
[x]#12068 fan donderdag 22 oktober 2015 @ 16:48:37
