November ii
Te fietsen | week 47
November kon ook gewoon weleens de meest problematische fietsmaand zijn van het jaar. Wat dan niet eens is door de najaarsstormen of de regenbuien daarbij. November staat allereerst voor een omslag in het weer, en daarmee de eis aan de verslechterde omstandigheden te wennen.
Ineens spreekt het niet meer vanzelf om buiten te zijn. Soms moet er zelfs iets overwonnen worden om de deur uit te gaan.
En wennen aan een nieuwe standaard kost steevast tijd.
Daardoor lijkt een 5°C in november ’s ochtends vroeg aanmerkelijk kouder als de veel lagere temperaturen in de maanden later.
Nu ja, eenmaal onder de 0°C gekomen, valt het mij doorgaans wel mee met die kou — want dan is alle klamme vocht tenminste uit de lucht verdwenen.
Juist de kwakkelwinters, waarin het altijd rond het vriespunt schommelt, zijn mij het zwaarst. Met hun muren zo vaak van oververzadigde natte lucht, en hun glibbertroep op de weg.
Met hun weersvoorspellingen waarin dan telkens de klacht klinkt dat het maar geen winter wordt…
Verder weegt mee dat stevige tegenwind in de najaar en de winter zo moeilijk te negeren is. Alleen al omdat bij tegenwind alle afstanden zo veel langer duren. Terwijl de inspanningen om vooruit te komen toch groter zijn dan anders.
Kan ik nog zo vlug fietsen op de einden windje mee. Dat telt dan nooit. Vanwege het voordeel van die rugwind. En omdat de winst in tijd door de hoge snelheid altijd in het niet valt bij het relatieve tijdverlies op de momenten dat de wind tegenzat.
En altijd treedt zo’n rit met grote vertraging door de wind voor het eerst op in november. Steevast moet ik dan weer leren om gewoon kalm voor de omstandigheden te buigen.
[x]#12117 fan maandag 16 november 2015 @ 16:15:00
