Goedkoop op vakantie dit jaar | 01
Als hij het badkamerraam thuis de hele nacht open liet staan, rook het ’s ochtends net of hij op een camping ergens in het buitenland douchte.
Als hij het badkamerraam thuis de hele nacht open liet staan, rook het ’s ochtends net of hij op een camping ergens in het buitenland douchte.
De Telegraaf van eergisteren is gewoon bij de overburen te krijgen. Gratis!
En als hij in korte broek en teenslippers naar de budgetsuper ging die hij normaal nooit bezocht, was het toch net of hij in het buitenland was? Kijk toch eens, allemaal onbekende merken en producten. Kijk eens, heel andere prijzen.
Eén nadeel zat er wel aan het vakantievieren thuis. Het was nogal moeilijk de andere Hollanders te ontlopen overal.
Hij was op vakantie. Echt. Beste bewijs daarvan was hoe ontspannen hij de joelende kindermassa op het speelveldje achter zijn huis negeerde — die daar spelletjes deden waarbij nogal wat aanmoedigingen gekrijst werden. Omdat hun onderwijzers waarschijnlijk ook niet wisten wat met ze te doen in deze hitte, die luttele tijd voor de zomervakantie.
Opvallend was wel dat er twee onderwijzeressen rondliepen in bikinibovenstuk. Of waren dat moeders? Er was veel door de verrekijker te zien, maar dat natuurlijk niet.
Hij kon zich niet herinneren ooit éen van zijn onderwijzeressen in bikini te hebben gezien. Laat staan daar ooit behoefte aan te hebben gehad. Nee zeg, toch eerder het omgekeerde.
Maar het ware vakantiegevoel ontstond pas toen hij elke middag de wereldontvanger kon aanzetten, om te luisteren hoe volwassen mannen deden of de Tour de France een enorm spannende wedstrijd was.
De illusie ver weg te zijn, werd dagelijks ruw verstoord als de buurman weer eens aanbelde met de smoes nog ander gereedschap nodig te hebben.
Hij wist niet wat erger was. De lulpraat van die man, of het gezeur van een boor of een schuurmachine éen wand verderop.
Belachelijke ansichtkaarten genoeg in de winkels om te versturen naar de familie, zo merkte hij. Maar belachelijk was toch wat minder leuk nu dat zijn eigen woonplaats betrof.
Niets had minder zin, dan vakantiefoto’s maken van alles wat hij normaal ook kon zien door uit het raam te kijken.
Heb je nog vakantieplannen, zei hij tegen de jonge vrouw die hij kende van het werk. Ze waren elkaar tegengekomen in het winkelcentrum, en hij moest uit beleefdheid toch wat zeggen.
Ik ga naar Ibiza, zei ze. En stralend kneep ze haar ogen tot streepjes bij de gedachte.
Wat doen?
Zuipen, zei ze.
Ja?
O nee. Ik zou me heel volwassen gedragen deze keer. En overal netjes mijn kleren aanhouden, zei ze.
En toen zij oprecht belangstellend naar zijn vakantieplannen vroeg, mompelde hij dicht bij huis te blijven dit jaar. Terwijl zijn weken er toch al bijna opzaten.
Een paar huizen verderop had een trotse vader een schommel voor zijn kinderen gebouwd. Fijn voor hen. En leuk ook dat ze iets hadden dat hen de hele dag bezighield.
Alleen piepte en kraakte de schommel tijdens de hele pendelbeweging. Of die nu vooruit ging of achteruit. Het stalen oog in de schommeltouwen, er ongetwijfeld met reden in aangebracht, stotterde nogal pijnlijk over de haken waaraan de schommel was opgehangen.
En langzamerhand drong tot hem door, terwijl de schuifpui weer dicht moest om het allesdoordringende piepgeluid van de schommel te dempen, dat het grote voordeel van reizen in de vakantie was dat je altijd weer kon weggaan van wat je irriteerde.
En dat het voordeel van werk was dat je de nare geluiden van overdag niet hoefde te leren kennen.