De borsten van Franka
Er is weer een nieuw album van de stripheldin Franka uitgekomen, en uit een soort volledigheidsdrang moet ik dat dan toch maar hebben ook. Ondertussen zal het zeker twintig jaar geleden zijn dat het eerste stripboek uit die reeks in mijn bezit kwam. Met Kidnap erbij zijn het er inmiddels achttien. Maar anders dan met de Guust Flater-boeken, of zelfs Asterix en Obelix gaan er vele jaren voorbij dat ik geen Franka’s lees.
De tekenaar Henk Kuijpers stileert zijn heldin inmiddels op zo’n manier dat het mij niet zelden bevreemd om naar haar te kijken. Dan weer is haar hoofd te klein en plat, haar nek uitgerekt tot onmogelijke lengte. Vaak ook krijgt ze schouders zo breed als van een beroepswaterpolospeler. Franka heeft soms de toevallige proporties van een modepop in een schets die alleen maar bedoeld is om de kleren beter uit te laten komen.
Maar het ergst van alles is nog wel dat Kuijpers geen tieten tekenen kan.
Ik herinner me nog dat Ivo de Wijs lang geleden in de jeugdrubriek van Vrij Nederland schreef wat een mooi moment het was dat Franka ineens wat bloot liet zien. Maar goed, wie eenmaal over die schok heen is, en durft te kijken naar de getoonde anatomie, die schrikt waarschijnlijk.
Als Kuijpers borsten tekent, lijkt hij snel nog even wat stijve puddinkjes tegen een lijf aan te plakken. Vreemde harde halve bollen zijn het, die het vermoeden doen rijzen dat Franka ooit een louche plastisch chirurg bezocht heeft op een van haar verre trips.
Terwijl het toch niet heel moeilijk is het wel goed te doen.
