Libretto voor een gewezen koningin ~ A. Alberts
Hooggeprezen onder kenners schijnt het te zijn: het oeuvre van Albert Alberts. En toch te weinig gelezen. Ook ik kon me niet heugen eerder iets van hem uitgelezen te hebben. In elk geval wist niets te beklijven.
Voor Libretto voor een gewezen koningin koos de schrijver zelf het beste uit zijn werk. Dat zijn dan tien verhalen uit verspreide bundels, en de korte roman De honden jagen niet meer.
Bij het lezen van die keuze zal het voorlopig wel blijven bij mij.
Ik kan wel ongeveer nagaan waarom anderen onder de indruk zijn van Alberts. Want, zijn onderwerpkeuze mag tamelijk uniek heten in de Nederlandse litteratuur, met die verslagen over het werk in de ambtenarij, of de scheepvaart. Bovenal is er dan nog zijn karige taal, met niet zelden een beendroge humor. Ook heeft Alberts het tot kunst gemaakt veel in het verhaal te verzwijgen; misschien bestaan de belangrijkste vertelelementen wel alleen in het hoofd van de lezer.
Dat zijn allemaal factoren die mij zouden moeten aanspreken. En toch gebeurde dat niet.
Er was om een of andere reden geen moment ‘uitstel van ongeloof’ dat het lezen van fictie zo bevredigend kan maken. Ik kwam de verhalen niet in.
Skande.
RSS feeds