It liket op fleanen ~ Wobbe Atsma
Atsma schrijft vaak bijna ouderwets te noemen verhalen, als het alleen om de vorm gaat. En ik houd er wel van als een vertelling met een onverwachte twist eindigt. Zolang het maar geen moppen worden daardoor, waarvan de clou belangrijker is dan de aanloop.
Maar Wobbe Atsma [1955] schrijft inhoudelijk helemaal geen ouderwets te noemen verhalen. Zijn personages zijn meestal hedendaagse mensen, met hun moderne problemen. De verhalen gaan bovendien over jong en oud, mannen en vrouwen, wat een bundel als deze prettig onvoorspelbaar maakt.
De mix van die haast klassieke verhaalvorm met zo’n hedendaagse inhoud maakt dit daarom een prettig eigenzinnig boek.
Merkwaardig genoeg is daarom na eerste lezing niet goed te beantwoorden of dit boek de vereiste kwaliteiten voor een bekroning heeft. Pas bij tweede lezing, over een paar jaar, zal blijken of de verhalen het kunnen hebben dat ik de ontknoping al ken.
| kandidaat publieksprijs? | ja |
| kandidaat Fedde Schurer-priis? | wellicht |
RSS feeds