Zoon van ~ Kees van Beijnum
Televisiefilms van een doorgaans bedenkelijk christelijk allooi willen er nog weleens mee schermen. Wat nu volgt is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal, wordt de kijker dan meegedeeld. Want echt gebeurd staat tegenwoordig in hoger aanzien dan een verzonnen verhaal.
Maar waarom eigenlijk toch?
Kees van Beijnum werd tot deze novelle geïnspireerd door een ware geschiedenis. Een verhaal bovendien dat iedereen in Nederland kent. De ontvoering van Gerrit Jan Heijn in 1987 door Ferdi Elsas, en de moord op die topman van Ahold dezelfde dag nog, hebben een tijd het nieuws hier beheerst.
Van Beijnum keek evenwel wat de daad van zo’n man voor diens gezin zou hebben betekend. Ook al omdat die alles voor zijn naasten geheim had gehouden. Zoon van gaat, zoals de titel zegt, over een zoon van. Die nog een tiener was in 1987, en door de misdaad van zijn vader ook levenslang kreeg — zelfs al bleef die straf indertijd hier beperkt tot twintig jaar.
Opvallend aan de novelle is dat de hoofdstukken steeds verder terug gaan in de tijd. Dit betekent dat de laatste gedeelten dateren van ver voor de ontvoering. En Van Beijnum het verhaal van de zoon dan gebruikt om het karakter van de vader te tekenen.
Van mij had dat nu net niet gehoeven. Die op Ferdi Elsas geïnspireerde man had van mij zelfs helemaal buiten het boek mogen blijven. Diens daad wordt niet begrijpelijker door hem beter te leren kennen. Zijn aanwezigheid was misschien nog wel groter geweest, als hij helemaal niet in het boek was voorgekomen.
De indirecte gevolgen van zijn keuze leverden nu net wel een onderwerp op waarvan ik kan begrijpen dat het een auteur intrigeerde.
Dus, hoewel ik vooraf mijn twijfels had over het gegeven waar dit boek aan ontleend is, werkte het wonderwel, voor de eerste helft. Daarna geloofde ik er niet meer in, van het ene moment op het andere.
RSS feeds