dit is het dossier:

Anneke Brassinga

© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden

 

Wachtwoorden ~ Anneke Brassinga

In deze verzamelbundel staat veel dat me absoluut niets doet. En toch.

De dichteres verwijst veel en graag naar andere kunst. Bach. De Bijbel. Dichters als Achterberg, Goethe, Gorter, en nog onnoembaar veel meer. En ik vind dat meestal onnoemelijk vervelend. Bij anderen.

Maar er staan ook gedichten in die wel rechtstreeks iets uit het leven in taal proberen vast te leggen. En dat levert dan regels op die zeker iets in mij raken.

Kortom. Ik heb dit boek weliswaar gelezen, maar zeker nog niet uit.

Luister ondertussen hier zelf naar het titelgedicht ‘Wachtwoorden’, dat op de cd staat die met het boek wordt meegeleverd.

Anneke Brassinga, Wachtwoorden
Verzamelde, herziene gedichten
1987-2003

350 pagina’s
Uitgeverij De Bezige Bij, 2005
[boek met cd]

Wachtwoorden | 2 ~ Anneke Brassinga

Anneke Brassinga heeft de Anna Bijns Prijs 2005 gewonnen voor haar dichtbundel Timiditeiten. Dat boek is ook opgenomen in de verzamelbundel Wachtwoorden, die ik onlangs las. Dat was een onbedoeld toeval. Meestal kom ik jaren achter de literaire actualiteit aan, zodat het ruim aanwezige kaf hopelijk rond de gouden korrels is weggewaaid.

Maar nu kan ik dus mijn persoonlijke mening toetsen aan die van een literaire jury.

Die jury meldde:

Onder haar handen wordt taal verf, wordt taal slagwerk, een troep koperblazers, snaren, wordt taal de beitel die een gezicht uit marmer bevrijdt… Haar letters, woorden, zinnen spreken alle zintuigen aan.

Mijn ervaring was compleet het tegenovergestelde. Juist in de bundel Timiditeiten probeerde mevrouw Brassinga voor mij zo overduidelijk kunst te maken dat er geen enkele emotie bij mij opwelde. Laat staan dat mijn zintuigen aangesproken werden. Er staat geen normale zin in de gedichten, en de paar regels die me dan nog wel wisten te raken zijn variaties op gouden woorden van andere Nederlandse dichters.

Juist Timiditeiten toonde mij dat aan hoe vervelend het spelen met taal is als dit vooral gedaan wordt om niet te communiceren. Gelukkig maar dat er nog tal van intrigerende foto’s van Freddy Rikken in dat boek staan. De waarde van Wachtwoorden zit in die oudere bundels, voor mij.