Letters to a Young Evangelical ~ Tony Campolo
Boeken genoeg van lieden die radicaal anders in het leven staan als ik. En soms heeft het nut om kennis te nemen van hun gedachten; al was het maar om te weten wat zulke mensen voortstuwt. Probleem is dan wel om een tekst te kiezen die me leesbaar lijkt, en niet meteen al ergernis oproept.
Letters to a Young Evangelical durfde ik wel aan. Al was het maar omdat dit boek verscheen in een ondertussen bekende reeks. En ook omdat de auteur in zijn taak als leermeester wel gedwongen zou zijn om standpunten uit te leggen, in plaats alleen maar te poneren.
Tony Campolo noemt zich een Evangelical, en laat dat nu eens een stroming zijn die in de VS volop leeft, maar in Nederland nog niet zo lijkt te zijn aangeslagen. Als er hier over Evangelisten gesproken wordt, gaat het meestal om die vier, van het Nieuwe Testament.
Gelukkig legt Campolo meteen duidelijk uit wat een Evangelical is; omdat er ondertussen ook zo veel valse Evangelicals zijn. Radicaal christelijk rechts, dat deze eeuw zo gruwelijk het Amerikaanse politieke beleid beïnvloed heeft, begint zich namelijk steeds vaker ook Evangelical te noemen. En dat klopt toch niet. Campolo vindt zichzelf politiek nogal wat liberaler.
Dat liberale blijkt er dan bijvoorbeeld uit dat hij niet per se tegen het homohuwelijk is — al zou het wel beter zijn als het huwelijk helemaal van alle staatsbemoeienis verlost werd. Ook vind hij veel te bewonderen in Evangelicals die tussen Amerika’s armsten gaan wonen om hun lasten te helpen verlichten; zonder daar niet ook de nadelen van te zien, of zelf die opoffering te willen brengen.
Tegelijk is hij pertinent tegen abortus; zelfs al is zijn vrouw wel voor keuzevrijheid in deze, en kerkt zij daarom bij een andere dominee. Mede daardoor heeft hij weet van andere standpunten dan de zijne. En Campolo legt ook niets op. Behalve dan toch wel dat hij dit zo merkwaardige tweetal, abortus en het homohuwelijk, als dé principiële punten ziet waar elke gelovige in deze tijd een standpunt over zal worden gevraagd.
Over euthanasie meldt hij daarentegen niets.
Boeiender was Tony Campolo wanneer hij ontwikkelingen in het christendom beschrijft die hem zelf niet aangaan, maar toch veel aanhang trekken. Zo noemt hij de Pinksterbeweging een nuttig vernieuwing in de kerk, en legt hij helder uit waarom zo veel Amerikanen in de ‘Rapture’ geloven.
Eén enkele bijbeluitgave, die behalve de tekst ook een commentaar op de tekst gaf op de onderste helft van de pagina, heeft de invloed gehad om het idee te vestigen dat Jezus’ terugkeer aanstaande is. Daarom ook zijn er christenen die het niet slecht genoeg kan gaan met de wereld. Hoe meer rampen, crises, en misdaad, dus te zekerder wordt dat Hij er al haast is.
En zo waren het telkens dit soort feitjes — zoals dat Moslims de steniging als straf ontlenen aan het Oude Testament — waardoor dit boek nog wel iets bracht.
Want, ik geef toe, lezen dat de publieke getuigenis van het geloof, en de liefde van Jezus de Christus, zo belangrijk is voor een Evangelical, dat nu neem ik voetstoots aan, zonder daar meer over te willen weten.
RSS feeds