K.M. Wiegand ~ Marcel van Eeden
De van oorsprong Haagse kunstenaar Marcel van Eeden publiceerde jarenlang éen tekening per dag op zijn weblog. En ik bekeek ze alle dagen.
Die tekeningen hadden altijd hetzelfde liggende formaat, en waren immer gemaakt met een zwart negro-potlood. Verder zei Van Eeden altijd linksboven te beginnen, en rechtsonder te eindigen. En dat detail heb ik altijd wat interessantdoenerig gevonden, al kan het zijn dat die potloodlijnen makkelijker uitsmeren dan ik weet.
Van Eeden tekende bovendien alleen de wereld van voor zijn geboorte, in het jaar 1965, door als voorbeeld foto’s en andere afbeeldingen te kiezen uit eerdere jaren. Hij noemt de verzameling die dit oplevert ‘de encyclopedie van mijn dood’. En dat is aardig, maar ik vind het wat naar pretentie rieken, of leuk een marketingtruukje zijn. Al is over 1965 op te merken dat het een uiterst opmerkelijk jaar was in de Nederlandse geschiedenis. Er zijn nooit meer mensen geboren ter lande als toen. Voordien niet, en daarna evenmin. De pil, hè. ‘De encyclopedie van mijn dood’ kan dus net zo makkelijk ‘De encyclopedie van het ooit wel geboren leven’ heten.
Hij is lang de enige niet voor wie dat jaar een speciaal jaar is.
Boeiend was het om in de loop der jaren op Marcel van Eeden’s andere weblog zijn ontwikkeling te volgen. Zijn tekeningen werden steeds vaker tentoongesteld. Galeries van steeds verder weg wilden zijn werk. Ook ging Van Eeden in opdracht series van tekenwerk maken.
Dit boek was een speciale uitgave voor de 4. Berlin Biennale für zeitgenössische Kunst. Het bevat 140 tekeningen, die samen een fictieve biografie van K.M. Wiegand; een man die alles was en alles kon.
Voor het gemak zie ik dit boek maar als parodie op het stripverhaal, met zijn actiehelden die ook altijd alles konden. Maar eigenlijk heb ik niet zo veel zin om daar over na te denken. Deze uitgave liet me vrijwel onverschillig.
Niet de kwaliteit van de beelden die Van Eeden uitkoos, valt mij op. Ik zie telkens vooral zijn knullige, of gewild onhandige manier van arceren. Ik lees geen ondersteunende tekst, maar ik zie eerst dat de letters telkens met datzelfde plasticen malletje getekend zijn als mij ooit opgedrongen is bij het vak werktuigbouwkundig tekenen.
Mij stoort het zo duidelijk aanwezige handschrift van de maker in beide gevallen. De verpakking leidt me van de inhoud af.
RSS feeds