Animations of Mortality ~ Terry Gilliam
Het was vreemd om dit boek weer eens in te kijken. Ooit heb ik er heel wat tijd mee doorgebracht, maar sindsdien heeft het zeker twintig jaar onaangeroerd in de kast gestaan. Deze nieuwe confrontatie maakte dat ik me ineens oud voelde. Dat vooral.
Dit heet een gids te zijn waarin Terry Gilliam, onder meer bekend van Monty Python, de trucs uitlegt die hij in zijn animaties gebruikte. Dat is een wat overdreven beschrijving. Ik vind dit weliswaar ergens nog wel een rijk boek, maar dat komt dan alleen door de vele stills.
Toen ik mijzelf leerde schilderen met de airbrush, was Gilliam absoluut een inspiratiebron. Van de stills in dit boek keek ik af hoe dat moest, om foto’s te combineren met zelfgemaakte beeldelementen.
Ook de pagina’s achterin met potlood- en penschetsen leken me ooit van een enorme rijkdom.
Maar ik zie nu toch wel dat het boek erg snel en goedkoop in elkaar is gezet. Dat Gilliam er misschien zelf geen minuut naar gekeken heeft, omdat vrijwel alles wat er in staat al bestond.
Nu telde ook mee dat Gilliam met technieken werkte uit een andere tijd. Animaties maken was toen nog een tijdrovend handwerk; een geduldig karwei van telkens losse stukjes papier verplaatsen, en daar dan een foto van nemen.
Tegenwoordig is er zoiets als de computer, die poppetjes op een scherm kan laten bewegen met uit een standaardbibliotheek gehaalde moves.
Maar leuker als Gilliam ze maakte, zie ik toch zelden of nooit, aan filmpjes.
Enfin, Terry Gilliam heeft wel tot gevolg gehad dat ik sinds zijn boek denk dat er iets niet klopt, aan de titel van Wordsworth’s gedicht ‘Intimations of Immortality’.
RSS feeds