Bob Evers’ laatste ereronde ~ John Beringen
Ik ben een boekenliefhebber, maar eentje met een brede smaak en interesse. Ookwel genaamd allemansvriend. Hoewel er constanten zijn onder mijn favorieten, kan mijn persoonlijke top tien er volgende week helemaal anders uitzien.
Er zijn ook boekenliefhebbers die zich beter weten te beperken. De internetten staan tegenwoordig vol met verhalen die fans hebben geschreven met andermans helden in de hoofdrol. En ook zijn er hele genootschappen gewijd aan een schrijver.
De jongensboekenreeks Bob Evers heeft in Nederland zulke enthousiaste fans. Zij zullen vast meteen bezwaar maken tegen de term ‘jongensboek’, en die als denigrerend beschouwen.
Het heeft ook wel iets roerends, maar tegelijk iets manisch, dat er mensen zijn die de moeite hebben genomen alle scheldwoorden te registeren die in de Bob Evers’ reeks voorkomen.
Bob Evers’ laatste ereronde is ook al het werk van een fanaat. John Beringen schreef met dit boek zijn vierde deel over de jeugdboekenserie. Zo heeft hij in dit deel gekeken wanneer de merknaam Coca cola veranderd werd in de herdrukken. De schrijver Willy van der Heide, ofwel Willem Waterman, danwel W.H.M. van den Hout, had namelijk een sponsorcontract in natura met de limonadefabrikant. Maar een nieuwe vertegenwoordiger wilde anders, dus dronken de jongens in de boeken voortaan London Tonic.
Ik las dit boek om meer te weten te komen over het oorlogsverleden van Van den Hout, die onder meer hoofdredacteur was van het blad De Gil. In die zin bracht het weinig nieuws, juist omdat al die Bob Evers’ fans daarover ook al uitgebreid informatie online hebben gezet.
Toch ben ik ook na lezing van dit boek niet geneigd mijn exemplaren van de Bob Evers’ boeken van zolder te halen, en in de avonturen te verdwijnen. Vijfentwintig jaar geleden waren ze misschien een favoriet, maar dat haal ik niet meer terug.
RSS feeds