Kwestie van geluk ~ Alexa Hennig
Mij werd gevraagd dit boek te lezen, als een soort censor. Om te zien of het geschikt was voor een jong tienermeisje.
Nu had mijn ik mijn antwoord ook kunnen geven zonder het te lezen. Die tienermeisjes van tegenwoordig leven in een andere tijd als toen ik zo jong nog was. Ik kan me tenminste niet heugen dat in de bladen die we lazen tips stonden over hoe wij onze vriendjes of vriendinnetjes het best oraal zouden kunnen bevredigen. Het moet wel heel bar gaan in een roman willen tienermeisjes van nu nog ergens van op kijken.
Dus las ik weer eens een meisjesboek. Niet voor het eerst nee. Vroeger, op vakantie, was mijn lectuur altijd veel te snel op, en dan las ik ook maar wat mijn moeder mee had, of mijn zus.
Het meisjesboekengenre heeft zich in die vijfentwintig jaar niet wezenlijk ontwikkeld, lijkt me. De wereld in zo’n boek is overzichtelijk. De vragen zijn nog altijd hetzelfde als toen. Vind hij me wel leuk? Waarom doet mijn moeder zo stom? En dit was ook helemaal geen slecht boek. Een beetje lang, dat was het alleen wel. Maar in een jeugd duurt alles misschien ook nog eindeloos.
RSS feeds