Debatteren voor iedereen! ~ Sharon Kroes
De uitgever OnLibri.nl stelt sinds 2 april gratis boeken online ter beschikking. Dat is, als u onder boek ook een elektronische tekst wilt verstaan. De pdf-bestanden die dit van oorsprong Scandinavische bedrijf aanbiedt, zijn bovendien beveiligd. Daardoor is er geen tekst uit te kopiëren, noch zijn er pagina’s uit te printen.
Behalve een besprekinkje over de inhoud van dit werk, is dit daarom ook een weergave van mijn ervaringen met het lezen van een scherm.
OnLibri.nl kan de boeken gratis aanbieden, omdat om de paar pagina’s een advertentie opgenomen is. Dat stoorde bij het lezen niet. Mijn ervaring met tijdschriften en kranten hebben me allang geleerd reclame compleet te negeren.
Meer problemen had ik met de vormgeving van dit boek. Zo kan er vanuit de inhoudsopgave niet naar een gewenste pagina toe worden gesprongen, wat toch een basisprincipe zou moeten zijn in elke elektronische uitgave.
Ook vond ik de opgemaakte tekst lelijk. De regels zijn me te breed, en de gekozen broodletter [Garamond] heeft schreven. Nu wordt er al jaren gediscussieerd of schreefloze danwel geschreefde letters beter zijn om van een scherm te lezen, en daarin wil ik niet treden. Maar de tekst was me te wollig grijs.
Afgezien daarvan, had ik ook wat problemen met de inhoud van die tekst. Niet zo zeer om wat Sharon Kroes schrijft, trouwens. Meer om wat er niet in staat.
Kroes leerde debatteren op TV, in het ‘Jeugdlagerhuis’. Hij pakte het redekavelen tijdens zijn studie op als sport, en zou zelfs Nederlands en Europees kampioen worden in de discipline parlementair debatteren. Tegenwoordig traint hij anderen.
Bij het debatteren is het de bedoeling om een publiek mee te krijgen. En bij die basale constatering ging het dus mis, voor mij.
Er zijn trucs om het publiek mee te krijgen. En het is nuttig die te leren herkennen. Ook hamert Kroes op het belang van een goede voorbereiding, zonder nu zo zeer te melden waar die dan uit moet bestaan.
Nu is er op dit weblog vaker geconstateerd dat een publiek alleen aanvaardt wat het herkennen kan. Wie een daarvan afwijkend verhaal heeft – zoals elke dissident – moet extra moeite doen zijn of haar gelijk aan te tonen. Die bewijslast is al zwaar. Maar de ruimte om deze te tonen, zal er in een openbaar debat doorgaans niet zijn.
Bovendien is er in Nederland door alle eeuwen gepolder maar een geringe bandbreedte aan algemeen aanvaarde opvattingen. Om daar eens wat onmogelijke uitersten tegenover te plaatsen: er is hier geen traditie aan conservatieven die de afschaffing van de verzorgingsstaat voorstaan. Netzomin willen de socialisten Philips of Shell nationaliseren.
De echte taboes zijn misschien subtiel, maar ze zijn er wel degelijk.
Handreikingen uit Kroes’ boekje kunnen daarom misschien wel helpen aan een levendiger debat, maar de cultuur in Nederland is om de publieke discussie kleingeestig te houden. En een goed gevoerd debat over bekrompen ideeën blijft bekrompen, hoe technisch fraai ook.
Een technisch fraai gevoerd debat belet alleen nu net wel het nadenken bij de toehoorder.
RSS feeds